Zaman

Sahip olamadığın ve olamayacağın tek şey… Sen onunla olmak istediğinde kaçan, olmak istemediğindeyse nemli ve sıcak bir havada sırtına yapışan ter gibi seni hiç bırakmayan, kendinden soğutan…
Zaman, bir avuç kum misali...Avcunu çok sıktığında parmaklarının arasından kayıp uçan, gevşek bıraktığında da kaçmayı başaran...

Zaman, dur dediğinde giden vefasız bir sevgili; git dediğinde kalan yakınındaki adını bildiğin ama konduramadığın bir düşman gibi… Zaman; kaybolup gitmeye yatkın en büyük hazine… Çok olduğunda ucuz, az kaldığında en pahalı olan…

Zaman, bir aşkı sevgiye dönüştürebilecek kadar güçlü, kendini bir sonraki sefere geri getiremeyecek kadar güçsüz… Yenilenen ama asla yenilenemeyen ve yenilmeyen mutlak güç…

Zaman; kanatan da o aslında, ilaç olan da… Kendi kurallarına göre oynayan, kural tanımayan bir asi, bir anarşist aynı zamanda…

Zaman; büyümemi izleyen…

Zaman; acı ile sevinci aynı kutuya sığdıran…

Zaman; seni tanımamı sağlayan…

Zaman; yaralarıma merhem olan…

Zaman; yeni yaralar açan…

Kim bilir belki de doğrudur;

Dün bitti…

Yarın olacak mı?

Geri kalan…

Gene zaman…

Gene an…