Zihinsel bönlük

Bu platformda yazdığım yazıları facebook sayfamda da paylaşıyorum. Birbirlerinin fotoğraflarına bakınca alt alta yorumlar döşeyenler, mesele düşünce yazılarına gelince iki satır karalama gereği duymuyorlar. Kanaatimce, bu olgunun temelinde yatan neden görselliğin, somut olanın, gözle görülüp elle tutulabilenin, kitlelere soyut olandan daha kolay nüfuz edebilmesidir. Maalesef, çok büyük bir kesim hala görselliğin ilkelliğine mahkum olduğundan, ülkemizde en çok rağbet gören kitle iletişim aracı televizyondur. 

Kitaplar bilgisiz kitleler tarafından kolay anlaşılamadığından, ülkemizde kitap okuma oranı oldukça düşüktür. Ne yazık ki, sözde modern eğitim sistemimiz gençlerin zihinleri tehlikeli yönlere kaymasın, kurulu düzene mümkün olduğunca boyun eğsinler diye gencecik dimağlarında okuma becerilerinin temellerini atmıyor. İlerleyen yaşlarda ise hayatın koşuşturmacası, itiş kakışı ve hay huyu içerisindeyken okuma zevkini tespit etmeye yetecek kadar kitap okunamadığından, insanlar kitaplarla haşır neşir olamıyor. Hiç kuşkusuz ki, okuma alışkanlığının, henüz gelişme çağlarındayken kazanılması ve geliştirilip-işletilmesi ve gerekir. Çünkü okuma becerisi geliştikçe, insanın okuma zevki incelmeye ve simgesel, derinlikli, felsefi, göndermeler yapan metinleri anlama kabiliyeti artmaya başlar. Belli bir eşiği aştıktan sonra ise; yüzeysel, ağızda yavan bir tat bırakan kitapları eline almak bile istemez. 

Geçen gün kuzenimin kız arkadaşı: ‘benim kitaplarla pek aram yoktur dedi’. Bu sözün Türkçe meali: ‘kitap okumadım, zararını da görmedim’ demektir. Oysa okumak; yemek yemek, su içmek kadar elzemdir. Ne zaman okumayan biriyle karşılaşsam için için o insanı küçümserim. Yaşam fakirliğine mahkum oluşuna, kendi kaderini belirleme kudretinden mahrum kalışına acırım. 

Sonuç olarak, okuyarak zihinsel derinliğe ulaşmak çaba, ter ve yoğunluk ister. Bilinçteki bilgi birikimini emek emek arttırıp, farkındalığı derece derece yükseltmek ister. Bu yüzden de, her kişinin değil, er kişinin işidir.