''Evet'' denilen bir kaşık bal.

Akşamdan beri izliyorum referandum yayınlarını.

Gazetelere bakıyorum bugün.

Sonuçlara bakıyorum...

Yazılanlara bakıyorum...

Sevinenlere bakıyorum...

Kutlama yapanlara bakıyorum...

Hani daha uygar olacaktık?

Hani bir sürü hakka kavuşmuştuk?

Hani 12 Eylül'ün hesabı sorulacaktı?

Neden birden kapandı bu mevzu?

Neden usul usul geçiştiriliyor gazete kıyılarında?

Madem derdimiz buydu...

O zaman...

Diyarbakır'da neyin kutlaması yapılıyor?

Gazetelerde neyin özerkliğinden bahsediliyor?

Niye Ege'de ''Hayır' lar ''Evet''leri az biraz GEÇEBİLDİ diye yazabiliyor gazeteler?

Ne demek ''geçebilmek''?

''Hayır''lar değersiz mi bu kadar?

Büyük harflerle yazılanlara imza attırıldı anlaşılan.

Sıra geldi küçük harflerle yazılanların uygulamaya konmasında demek.

Yakın gözlüğü takmadan imzayı bastı kağıda vatandaş.

Seviniyor şimdi ağzına çalınan bir parmak bala.

O bala kanmayanların bakışlarına sindi duydukları acı ama.

Elbet meydana çıkar ''neye'' imza attırıldığı.

''Neyin'' paylaşıldığı.

Elbet biter o balın tadı.

Elbet anlaşılır acısı.

O zaman...

Gün gelir devran döner elbet.

Görelim bakalım Mevla neyler.

Neylerse güzel eyler.