- Kategori
- Şiir
''Nefessiz''
Pembe bir kurdeleymiş düşlerim, ucu tutuşan
Yangınların içinde kayboldu berrak yüzüm.
Ellerimden düşen hiçbir tohum yeşermedi topraklarda
Dileklerimin hatırına bile buluşmadı uğur böcekleri
Söndü tüm mumlarım Aya Yorgi’nin rüzgarlarında
O masanın üstünde kaldı minik hatıram…
‘’Boş ver’’ dedi, öyküleri anlatan;
‘’Yıkılıp kurulurken bu yalan masal,
Sen misin ilk hevesi kırılan? ‘’
Döndü bana sırtını tüm dünya
Öldüm kederden…
Bundan sonrası yaşamaksa,
Yaşıyorum galiba; SENSİZ, AŞKSIZ; NEFESSİZ…
Sudan Hayaller
Ebru Gündeş/ Kaçak