(17) Aşk vadisindeki patlamalar

Kadın sevdiği erkeğin ona çok mutluyum diyerek gelmesinden beklediği aşkın geldiğini anlamıştı. Fakat yine de herşey istediği gibi gitmiyordu. Erkekte bir durağanlık vardı. Erkek kadını kırmaktan korkuyordu. Bu korku egonun korkusu gibi değildi. Kadın bu korkuya baktı; içinde aşka karşı bir naziklik ve incelik vardı. Çünkü Tanrı saygı ile geliyordu.

Kadın aşkın gelişine baktığında, ilkönce kendini dinleyebilmek için sakin bir deniz olduğunu gördü. Kadın kırk sene boyunca sakin bir deniz olmaya çalışmıştı. Uzun süre sakin bir deniz olarak kalmak aşkta durağanlığı oluşturmuştu. Artık aşkın harekete geçmesi gerekiyordu. O durağanlıkta aşk harekete geçmeliydi. Kadın bu noktada aşk harekete geçerse negatifliklerini duymayacağı korkusunun olduğunu farketti. Ama gerçek öyle değildi. Kendini aşkın akışına, Tanrının akışına bıraktığında sen zaten Tanrıya aşık olup, Tanrı ile birlikte oldukça aşk harekete geçiyor.

Kadın oldum olası yılbaşlarında ve önemli kutlamalarda atılan havai fişekleri çok severdi. Sanki biryerlerde uzun süredir gizli kalmış şeyler birdenbire büyük bir basınçla patlıyor ve gecenin karanlığında gökyüzündeki yıldızlara nazire yaparcasına dağılıyorlardı. Kadının içi hep böyle zamanlarda coşkuyla dolardı. Yine o coşku dolu anlardan birini yaşıyordu. Bu sefer gökyüzünde bir hareket yoktu. Kadın ne oluyor diye ruhsallığına döndü. Oradaki bütün dağların üzerinden havai fişekler atılıyordu. Aslında havai fişekler değil herbir dağdan dışarıya bir evren fışkırıyordu. Yıldızlar fışkırıyordu. Sanki o anda bütün bir evren yerinden oynuyordu. Kadın herkeste çok büyük değişiklikler olacağını hissediyordu. Çünkü aşk harekete geçti. Kullardan birisi geldi ve aşkı harekete geçirdi. Dağlarda havai fişekler, evrenler patlıyordu. İlk önce havai fişekler patlamıştı. Şimdi evren patlıyor, enerjiler patlıyor. Patlayan herbir enerji aslında kadının içindeki aşk vadisinde patlıyordu.

Tekrar görüşünceye kadar sevgiyle kalın