"Anadolu'da Şiire Susamak"

Şiir,Anadolu’nun yağmur yüklü baharında bir çocuk gülüşünü aramaktır.Şiir,güne akşam değdiğinde tenhalıklarda bebek ağlayışlarını duymaktır.Şiir, bir kuşun kanadında uçsuz bucaksız gökyüzünü seyre dalmaktır.Şiir,kanatan zamanlarda sevgilinin hayalini düşlemektir.Şiir,ezgiye karışan bir türkünün öldüren hasretiyle dağından taşına ,kuşundan böceğine, canlısından cansızına karınca yuvasına varana dek her varlığa ayırımsız ve içtenlikle "merhaba" demektir.

Şiir,tan vaktinde dağların ardından sevinçler verir gibi sımsıcak bir geliş ile üstümüze doğan yepyeni bir güne umutla ve gözlerimizi kırpmadan kardeşçe bakabilmektir.Şiir,Anadolu’nun tozlu topraklı yollarında,dağların ve yıldızların ışıltısında,ay hasrete çaldığında,mavi yolculuklara çıkmaktır…Şiir,daha güzel yarınlara türküler beslemektir koynumuzda usulca…Şiir,annedir tükenmeyen bir sabırla dertten derde savrulan….Şiir,çiçektir kar altında saklı,uzak dağ başlarında unutulan.Şiir,toprak damlarda esen bir yeldir serin serin,terli coğrafyalarda.Şiir,yüreğe saplanan kör bir bıçaktır ayrılıklarda gidenin ardı sıra,ya da gelincik basmış kırlarda sınırsız ve çocukça koşabilmektir hayatla yan yana…

Şiir,başlı başına bir aşktır kifayetsiz sözcüklerle sevgilinin kulağına fısıldanan…Şiir,aylar,yıllar geçse de bir gün mutlaka kavuşmanın sevinciyle yapılan bir müthiş bekleyiştir.Şiir,tarifi imkansız bir dostluk köprüsüdür,doğudan batıya,kuzeyden güneye bir uçtan diğer uca…

Şiir,doğmaktır vakitli zamanlarda,heyecanla beklenen….Şiir,vakitsiz zamanlarda ölmektir,ansızın çekip giden…

Şiir,yağmuru bekleyen kıpkırmızı topraktır, ıhlamurlar açtığı zaman…Şiir,akasyadır susuz çöllerde dalında yaprağı yeşil kalan.Şiir,şiire susamaktır, yaşamın yalnızlaştığı yerde ….Şiir,şiire doymaktır,duygular sel olup akarken çığlıklar eşliğinde….

Şiir,yeniden can bulmaktır Anadolu'da ,bir köylü çocuğun peltek dilinde.

10.05.2008

İbrahim KAYA
http://www.idealistogretmenler.com