"Aşk" neden canımızı acıtır?

Bir an ruhumuzun dayanılmaz duygularla kavrulduğunu hissederiz...

Onu görmeden, onsuz olmadan yapamayız...

Kalbimiz öyle çarpıyordur ki sanki kalp krizi geçirdiğimizi düşünürüz...

Onunla karşılaştığımızda, onun yanında olduğumuzda...

Gözlerinin içine bakıpta orada kaybolduğumuzda...

Tenini tenimizde, nefesini nefesimizde hissettiğimizde...

Aklımızın düşüncelerimizin birbirini tamamladığına inandığımızda...

Artık o vardır hayatımızda, yani;

AŞK...

Aslında AŞK Kırmızı Güle benzer...

Bize güzelliği, tek olmayı, tutkuyu verir...

Ama Gülün dikenleri vardır...

Gülü avuçlarımız arasına aldığımızda...

Dikenlerin acısını ilk başta hissetmeyiz...

Gül solmaya başladıkça dikenlerin acısı ortaya çıkar...

AŞK ise...

Bir yolda elele yürüyebilmektir aslında...

Beraberce gidilen bu hayat yolunda...

Karşımıza çıkan engeller, zorluklar ve acı paylaşımlar...

Gülün dikenleri gibidir...

Hayat yolundaki bu dikenler başlangıçta da vardır...

Fakat biz avucumuzun içindeki bu dikenlerin acısını hissetmeyiz...

Yada hissetmek istemeyiz...

Hayat yolunda karşılaştığımız bu dikenleri...

Ne kadar kolay onunla birlikte koparıp atabilirsek...

Hayat yolunda o kadar ileri gidebiliriz...

Sevdiğimizle birlikte...

Ancak o dikenler konusunda, karşısında...

Ne kadar tek taraflı olursak...

Veya kendimizi ne kadar yanlız hissedersek...

Dikenler o kadar çok canımızı acıtır...

İşte bunlardan dolayıdır ki...

Başında da sonunda da...

AŞK CANIMIZI ACITIR...

Tüm sevenlere ve aşka inananlara...

Hayat yolunda sonsuza kadar elele yürüyebilmeleri dileğiyle...