"Ateş düştüğü yeri yakar..."

-Yunus Emre'nin hocası Taptuk Emre...
Pişmek, yetişmek, olmak için...

Bir şekilde yanmamızın gerekliliğini dile getiren...
Yanmak; yalnızca yanan kişinin acı çekmesi, olgunlaşması değil kanımca...

Yanarken, kendimizle birlikte başkalarını da yakıp olgunlaştırabiliyoruz...

Her ne kadar "ateş düştüğü yeri yakar"dense de...

Işığı, sıcaklığı da az ya da çok etrafada yayılır...

***

Hayat ne garip?

Yalnızlıklar, tek başınalıklar yaratmak istesen kendine...

Geçici ya da kalıcı...

Yine de, rahat bırakmaz kimse seni...

Günahlar, sana yüklenir...

Sevaplar hep "onlar"ındır...

***

Sonunda haklı çıkmalar, çoğunlukla üzer, yaralar insanı...

Ben demiştim dersin ama ne fayda...

Tıpkı kaza yapması muhtemel otobüs şöförünü tahmin etmen gibi...

Şanssızlık bu ya otobüsteki o yolculardan biride sen olursun...