"Aynalı Gözde" Mihri Müşfik

Seninle o gün karşılaşmıştık. O gün seni bana anlatamamıştım. Zamanı şimdiymiş.

Anlat!

Aynaya hüzünlü bakan yüzünün kahkahalar attığını biliyorum, boşuna salma yüzünü yüzüme; aynanı tutanım.

İşaret parmağının işaret ettiği yerde ressamdan izinli çocukluğunu yaşayan benim!

Bacak bacak üstüne attığın anda, arada, havasız kalan erkekliğin son nefesini kayda geçirdim.

Son bir çığlık için yeşil yüzüğünden, parmağından, bacağından aka aka....

Siyah, yeşil ve mavi ve ışık dalgasını geçerken benimle, elinde ayna, dalganı geçiyorsun hayatla.

Ayna elinden düşer düşmez kırılacak, kırılmadan kalkacaksın ayağa.

O gün ayağa kalktığın o yerdeyim.

1. Not: Ressam, aynaya bak ve kapa gözlerini, dedi. Ben aynadan bağırdım; aç gözlerini!

2. Not:

Ellerinde ve yüzünde,

öte yanında kaldım,

aynaya baktım,

aynadaki sana.

Katıldım ressama,

açıldım daha mavide,

yeşilde, hüzünde.

Ş.Y.

3. Not: Aynalı Gözde hani nerede? Bulamadım, bulabilseydim seninle olacaktı.