“Bazı kimseler “Sanat”kar, bazı kimseler ise “Sahte”kardır..”

Yıl 2004…İstanbul Kültür Üniversitesi/Sanat ve Tasarım Fakültesi...“Sanatın Öyküsü” diye bir yapıt vardı, bizden istenilen. İtiraf etmeliyim ki, okumak istemediğim, ararken üşendiğim ve Sahaflar’ın yolunu zorla tuttuğum, üniversite yıllarıma ait bir yapıt… O yapıt,  gel zaman git zaman halen bendedir. Şimdi kimseye (ödünç dahi) vermeye kıyamadıklarımdan.. Nereden bilebilirdim ki  kıymete bineceğini benim için..;) "Sanatın Öyküsü" eline alınca ürkütür insanı, çok kalın bir cilttir, okuyunca ise yüceltir. İçinde; tarihsel süreçlere uzanan “sanatsal serüvenler ve tarih mitolojileri” yer alır. Uzun soluklu bir öyküdür.. O öykünün figüranı gibi hissedersin kendini. Derin, zengin bir yapıttır. "Ufuk" yolculuğuna çıkartır insanı "Sanatın Öyküsü".. Öykü işte deyip geçmişiz o yıllarda, çok yazık etmişiz.. ve artık benim başucu yapıtım “Sanat’ın Öyküsü”.. Hatırlarlar mı bilmem ama.. Değerli hocalarım Oktay Verel ve Nüket Güz'ün bir muhabbet arasında yapıta ilişkin verdiği notlardan biri; “Yaşadığımız çağda ise, bazı kimseler “Sanat”kar, bazı kimseler ise “Sahte”kar'dır..” Ne mutlu bize.. Artık sahadayız, sanatı daha iyi anlıyor, seçebiliyor ve öğrenciniz olduğum için kendimi şanslı hissediyorum.  …Evet hocam, yıl olmuş 2012.. Kendi sanatını “icra ettiğini sanan” “BAZI KİMSELER” çok “SAHTE”karlar… Görüyoruz ve üzülüyoruz.. Yani bu kişiler Oktay Verel'in kendi kitabına verdiği bir isim gibi, "ASLAN" gibi gözüken "EŞEKLER" dir...

[16.12.2011 / 18:53 - Burcu Keçecioğlu]