Âdem ile Havva – yasak meyve

Âdem ile Havva cennette gezerlerken âdemin aklına yasak meyve ve Şeytan gelir. Havva’ya sorar.

Âdem: Havva! Yav biz bunca zamandır cennette geziyoruz, tozuyoruz ama ben ne yasak meyveyi gördüm ne de şeytanı.

Havva kahkahalarla gülmeye başlar. Âdem donakalmıştır. Ve sinirlenir.

Âdem: Ne gülüyon kız? Çarpacam şimdi bitane!

Havva: Safsın sen len. Hâlâ anlayamadan mı?

Âdem: Yav, deli etme adamı. Neyi anlayamadım mı? Sana bir soru sordum, sen Arap saçına çevirdin.

Havva yine gülmeye başlar. Âdem bozulur.

Âdem: Gülüp durmasana kız! Adamakıllı cevap ver!

Havva: Tamam, tamam! Kızma hemen. Sana da hiç takılmaya gelmiyo. Yasak meyve biziz anlamadın mı?

Âdem şaşırır.

Âdem: Manyak mısın sen? Üşüttün elam! Meyve bizmişiz. Hah hah hah! Ne kadar da çok benziyoz meyveye. Sen elma ben armut…

Havva yine gülmeye başlar.

Havva: Biz birbirimizin yasak meyvesiyiz. Sen yıllarca arasan da benden başka meyve bulamazsın.

Âdem: Yav git. Dalga mı geçiyon sen benle? Hadi diyelim ki biz yasak meyveyiz. Allah neden bizi yan yana bıraksın? Hem Allah yasak edeceği şeyi niye yaratsın ki? Töbe töbe ne diyom ben ya?

Havva cevap vermedi. İkisi de düşünerek yürümeye devam ettiler.

Havva: Şimdi sen hâlâ inanmıyon mu bizim yasak meyve olduğumuza?

Âdem: İnanmıyom tabi.Havva: Sen geçen beni rüyanda görmedin miydi?

Âdem: He gördüm. Nool muş?

Havva: Sen demedin miydi seninle şeyaptık sonra kendimizi cennetten başka bir yerde çıplak bulduk?

Âdem: He öyle dedim.

Havva: Sen rüyanda görmüşsün işte bizim yasak meyve olduğumuzu.

Âdem: Yav o rüyaydı sadece.

Havva: hem ben de merak ediyorum bu meyvenin tadını. Sen rüyanı anlatırken bihoş olmuştum. Benim de canım istemişti. İçimde bir şeyler kıpraşmıştı.

Âdem aklından düşünür: Yav gerçek mi acaba? Ne akıllı karıymış be. Öyleyse yasak meyveye yaklaşmamalıyım.

Âdem: Olmaz Havva. Eğer Allah yasak ettiyse ben ne merek eder ne de tadına bakarım. Benim de hoşuma gittiydi. Cennette o zamana kadarki en güzel şeydi ama olmaz.

Havva: Âdem ben üşüdüm.

Âdem: Ne üşümesi yahu? O nerden çıktı şimdi. Bu kadar zamandır cennette üşüdüğümüzü hatırlamıyorum. Hem burada üşümek olmaz ki!

Havva: Bilmiyom, üşüdüm işte.

Âdem: Bu sıcak havada öyle mi?

Havva: He öyle! Bana sarılsana, biraz ısınayım.

Âdem: Tamam.

Âdem ve Havva sarılırlar birbirlerine. Havva boynundan öpmeye başlar Âdem’i. Âdem karşı koymak ister.

Âdem: Ne yap…

Havva parmağıyla Âdem’in konuşmasına izin vermez ve öpmeye devam eder. Dudaklarından parmağını kaldırır ve öpüşmeye başlarlar.

Sonrası malumJ

Onlar ererler muradına. Dünya kurulur ardına…

Âdem ve Havva uyandıklarında dünyada farklı yerlerde ve çıplaktırlar.