"Hüzün, Aşkın Fiyakasıdır"

Bir insanın tarihi hayata attığı ilk adım ile başlar .Başta ayağa bile kalkamazsın, sonra yavaş yavaş sürünmeye ve dizlerinin üzerinde dolaşmaya başlarsın ve en nihayetinde ayaktasındır. İşte o ilk adımı atma vakti gelmiştir. Bundan sonra hayatın ve kaderin saptığın yönde attığın adımlardan ibaret olacak ! 

Her döndüğün kavşakta, her vazgeçtiğin yolda, attığın her adımda kaderin yeniden yeniden yazılacaktır.

Peki ama nereye yürüyeceğiz ? Hangi tarafa gitmemiz gerektiğini nasıl anlayacağız ? Kim gösterecek  bize doğru yolu ?

Poyrazcım Karayel demişti, 

-İnsana yürümeyi öğretiyorlar ama kimse yolu göstermiyor be Albayım.Yani yürüyorsun, tamam ama nereye yürüyorsun?

-Göstermezler evladım, doğru yolu sen kendin bulacaksın.

-Bulamıyorum Albayım bulamıyorum! Hangi yola girsem sonu bataklık, hangi sokağa girsem sonu çıkmaz, hangi hayatı yaşasam sonu hüsran be albayım.

Göstermiyorlar be Poyraz'cım.Bırak yolu göstermeyi yanlış yola itiyorlar insanı, tüm çıkışlarıda kapatıyorlar. Sen o izbe, korkutucu sokakta yapayalnız hüsranına yürüyorsun. Ferhat gibi ! O da  bu sonu hüsranla bitecek yola itilmiş. Başka bir çıkışın olmadığına inanıp kedisini yolun akışına bırakmış. Belki de gerçekten de doğal yollardan bir çıkış yoktu. Ama işte umudun kaynağı mucize bazen yok sandığın bir yol açıveriyor sana, adımlarının yönünü değiştirebilmen için. Tıpkı Aslı'nın gökten düşüp Ferhat'ın çıkmaz sokağında bir yol açması gibi. Aslı'nın hüzünlerini ardına umutla sakladığı bahar kokulu yolunda takılıp Ferhat'ın izbe karanlık yoluna düşmesi gibi. Ve şimdi yeni bir kadere doğdukları o ilk adımları atıyorlar birbirlerine. Peki şimdi ne olacak ?

Elimizdekileri bir değerlendirelim,

Erkek kadının kafasına infaz etmek üzere silah dayar. Ona ölüm korkusu yaşatır ve gözünde Azrail olur. Sonra ne sebeple ise görünürde dirisinin daha işe yarar olduğunu öne sürerek,sevdiklerinin canı ile tehdit edip onu tutsağı yapar. Belalı hayatına ve belalarına bulaştırır. Yeniden ölümle burun buruna getirir. Ama bu sefer vurulan kendisi olur.

Kızımız ise bir saniye dahi düşünmeden arkasını döner ve koşarak Azrail'ine yardım eder. Sırtında taşır ameliyatını yapar risk alır, başında bekler ve bakar. Kısaca ona ölümün kucağını açan adamı yaşamın kucağında pışpışlar.

Öyle bir zıtlık ki Ferhat canımızı içimizden çeken Azrailse, Aslı o canı yeniden içimize üfleyecek İsrafildir. Ve ikisi birbirlerine deli gibi aşık olursa bu yol kıyamete çıkmaz mı? Kıyamete çıksa da yaşanmaz mı? Sonu ne olursa olsun, bir dakikalık cennet için bir ömür cehennemi göze almak değil midir aşk? Acıya ve hüsrana gerekirse tüm hüzünlere katlanmak? Ne de olsa "Hüzün aşkın fiyakasıdır" ona en çok yakışandır.

AŞK NOTLARI

-İnsanlarla normal yollarla iletişim kurmayı unuttuğu için aşkını içinde yaşayıp duran kendisini savunup,sevgisini gösteremeyen Ferhat Aslan , öyle ki yaptığı en güzel iltifat "Bana odun deyip yaşayan tek insansın"  olan Ferhat Aslan, Gülşen'den Be Adam şarkısı senin için çalsın.

-Kendisine dokunulmasından hoşlanmayan Ferhat Aslan'ın bu kuralı bir tek Aslı yıkarken ses etmemesi, engel olmaması, o dokunuşlara aç olması. Sezen Aksu'dan Tuksak'ta sana gelsin (Dokunma bana dokun ne olur hasretinden öldüm.)

-Masada kimsenin soramadıklarını soran, önemsemediklerinin hesabını çatır çatır soran Aslı. Yonca Lodi'den Anlatma (bana boş laf anlatma) parçası senden Namık Emirhan'a armağan olsun.

-Ölmek istemiyorum ama sen gidiyorsan bende gelirim, temalı bölüm finali AsFer'i  size Heşeyi Yak gelsin.

Geri kalan bölüm notları için http://www.kore-lasyon.com/2017/12/04/huzunaskin-fiyakasidir/