"İki İnsan Öpüşürken Dünya Değişiyor"

 

 Bir Fotoğrafın Hatırlattıkları:

İki yıl öncesiydi; Ocak ayı başıydı. Böyle bir gecede, böyle bir yolda yolculuk yapmıştım. Direk uçuş hava muhalefetinden iptal olmuştu. Otelde kalana kadar, yola mecnun oldum. Aktarmalı tarife ile İzmir-Ankara- Malatya'ydı yeni uçuş güzergahım ... Malatya'dan, saat:03.00'da hareket etmişti otobüs. Elazığ'dan sonra otobüsteki tek kadın yolcu bendim. 4 numaralı koltukta, yolculuk 4-5 saat sürmüştü. Hazar Gölü'nü uzaktan gördüm. Manzara eşsizdi.O güzellikleri hafızama kazıdım...İçimde korkunun zerresi yoktu. Yüreğimi acayip bir huzur kaplamıştı.. Seyre daldım alemi...Karın o büyülü beyaz dokusu...Tek tük evlerden çıkan o ince duman, tek tük yanan lambalar tek hayat belirtisiydi. 

 

Ne çok yüzleştim kendimle. Kendiliğinden süzülen yaşı sildim. Gülümsedim...Güzel olan ne varsa ona sarındım. Isındım.  Kulağımda evrensel ezgiler sel şiir...Bir kuş sürüsü bizimleydi.. Otobüsün ön camına vuruyorlar ve yere düşüyorlardı...Otobüs karlı yolda yavaş gittiği için; yere düşen kuşlar tekrar havalanıyordu. Çok sevinmiştim.

 

Kuşlara uçmak yakışıyor-du...

 

"İki insan öpüşürken dünya değişiyor,

Dönüştürür, her şey kutsallaşır" (1)

 

Bu yolculuk hiç bitmesin isterdim. Her güzel şey gibi o da bitti. 

Diyarbakır'a sabah varmıştık. 

O karda kışta "gidilmez" denilen yolları aşmış ve sevdiklerime kavuşmuştum.

 

Aşka Aşkla Yananlar...

Ve ben, göçeriyim, bir ışığa göçüm…

 

 Bu güzergahtan yine gideceğim. Bunu çok istiyorum... 

 

"Yolculuklar başlamaz yürek çağırmasa. Akıl yorulabilir, yılabilir, ama yüreğin sırtı gelmez yere..."

 

Bitmesin bu istek; aşk. Bu sevda. Sevgi...

 

 

 

Kimse kimseyi boş yere üzmesin cancağızım. Varız ve yokuz.

 

Sevgiyle kalın...

 

 

Nil Alaz

 

 

(1) https://www.youtube.com/watch?v=6m5QrpL7gVM