- Kategori
- Deneme
"Kral çıplak mı?" diyebilmek...
Hepimiz biliriz “kral çıplak” hikayesini. İlkokul çağlarında anlatılmıştır bizlere. Ders verici bir hikaye anlamasını bilene...
Bu hikayede annesine kral çıplak diyen bir çocuktu. Eğer oradakiler çocuk olsaydı hep birlikte “kral çıplak” diye bağırırlar mıydı?
Büyüdük, olgunlaşıyoruz, bir yandan da hesap yapmayı öğreniyoruz. Doğru sözlülük bizlere bir erdem olarak öğretilirken günümüzde bunu yargılar olduk. Hayat başarısı için yapmamız gerekenler deyip yavaş yavaş uzaklaşmaya başlıyoruz çocukluğumuzun bu temiz yanından… Hayatın gerçekleri, sorumluluklarımız derken içimizdeki çocuk büyüyor ve gördüğünü değil, söylemesi gerekeni söylüyor…
Çocuklar bize bu temiz dünyayı hatırlattığından belki de onlardan bazı şeyleri duymak hoşumuza gidiyor… Çocuk diye de yargılamıyoruz…
Büyüttüğümüz çocuk bize de yabancı mı yoksa seviyor muyuz?