"Lay lay lom!"-2

Sessizlik…

Derin bir sessizlik vardı HOŞBEŞ ÇAYEVİ’ nde, çünkü neredeyse bomboştu.

Taa köşede, hoşbeşlere katılmayan, genellikle sonunda‘’Bir şey olmaaz!’’ diyerek, katılımcıları bakabırakarak ayrılan, yüzü kırış kırış ama son derece bakımlı kadın KAKTÜS GAZETESİ’ nin son sayısını karıştırıyor, o hışırtı bile salonu kaplıyordu.

Kapı gıcırtıyla açıldı, duralayıp içerdeki tenhalığa şaşırarak bakan Hilmi Bey eşikte kaldı, mühendisliğinin dürtüsüyle, bir-iki kez daha kapı kanadını açıp kapadı, arkasına dolandı, menteşelere dokundu, döndü, o da boş bir masaya oturmayı yeğlerken konuştu;

- LAY …

Hemen ardından Kemal Bey girdi görkemli saçlarını eliyle arkaya doğru düzelterek…

- LAY LAY…

İsmail Hakkı Bey geldi… O konuşmalara katılmazdı. Dinlerdi, tepki de vermezdi. Çayevinin eleman çalıştıracak parası olmadığı için paravan arkasındaki elektrikli semaveri o temizler, demliğe çay yerleştirir, su ısınınca demlerdi. Hoşbeş bittiğinde tavlanın başına oturur, kendisine yenilecek rakiplerinin gelişine sesli sesli gülerdi.

O, her zaman sessiz kalan adam paravana doğru yürürken, bu kez konuştu, içeridekileri şaşırttı;

- LAY LAY LOM…

Katılımcılar çoğalmaya başladı. Her giren, önceden uyarılmışçasına aynı şeyi söyleyip oturuyor, gündemin belirlenmesini bekliyordu amahiç kimse gündem önermiyordu…

- LAY LAY LOOOOM!..

* * *

Epeyce bir süre öneren olmadı. Gündemsiz katılımdan sıkıldılar ama öylece oturdular, birbirlerine baktılar.

O yaşlı kadın kalktı yine herkesten önce, kapıya doğru yürürken, bu kez yüksek sesle son sözü söyledi;

- Madem hepiniz susmaya karar verdiniz, evinizde televizyonunuzu açıp evlendirme programlarını izleseydiniz. ‘’LAY LAY LOM!’’ muş…

Utandılar; bir anda tartışmalar başladı…

- MOL YAL YAL…

- YAL YAL…

- YAL…

- NE MÜNASEBET EFENDİM? LAY LAY LOM!

Özcan ÇELTİK

18.10.2016