“Memura yüzde 3+3 ten fazla verirsek Yunanistan’a döneriz”

Uluslararası kredi derecelendirme kuruluşu Standart & Poor’s (S&P), Türkiye’nin BB olan yerel ve yabancı para cinsinden uzun vadeli kredi notunu teyit ederken, not görünümünü pozitiften durağana çevirmişti ya, hatırlarsınız başbakan nasıl esip gürlemişti. Arkasından konu hakkında ne kadar bilgi sahibi olduğunu iddia eden yandaş iktisatçı, yazar çizer, ha deyicinin hı deyicisi varsa hep bir ağızdan ekonomimizin ne kadar iyi olduğunu. AB yıkılsa bile bize bir şey olmayacağını söylediler, durdular. Oysa ayağı yere basan iktisatçılar bu düzeltmenin geçen sene yapılması gerektiğinde hem fikirdiler.

Aradan birkaç gün geçti geçmedi, başbakan başlıkta okuduğunuz cümleyi sarf ediverdi. Emperyalizmin kuralı gereği yandaşlar habire semirirken, çalışana şu bahsettikleri büyümenin, refahın payını çok görüyordu. Memura, çalışana kendi iddia ettiği büyümeden ve refahtan pay verirse ülke Yunanistan’a dönermiş. Biz şimdi neye inanalım? Nurlu ufuklara doğru kanatlı atın sırtında yol mu alıyoruz, yoksa iflasın derin çukuruna doğru hızla yuvarlanıyor muyuz?

Birilerinin bizi fena halde kandırdıkları kesin. O kadar ki teklif ettikleri yüzde 3+3 lafında bile bizi kandırıyorlar. Bakın anlatalım. Bu şekilde yüzde 3+3 verseler %6 mı olacak? Siz öyle sanın. Buyurun hesaplayalım:

100 lira alan bir memur, ilk 6 ay yüzde 3 zam aldığında maaşı 103 lira olacak. İlk 6 ay toplam 618 lira maaş alacağından, toplamda sadece 18 TL zam alınmış olacak. İkinci 6 ayda aylık toplam 106.09 TL alınacak ve bu da toplamda 636.54 TL’ye denk geliyor. Bu ise ikinci altı ayda 36.54 TL zam alınması demek.

Basit bir hesaplamayla 18+36.54=54.54 TL kamu memurun ilk yıl sonunda eline geçecek toplam zam miktarını oluşturuyor. Toplam zam miktarını 12 aya böldüğümüzde 54.54/12 ay=4.54 TL çıkıyor. Bu rakam, 2012 yılı için hükümetin önerdiği yüzde 3+3’e eşit ve kamu emekçilerine sanılanın aksine 2012 yılı için toplamda yüzde 6 değil, yüzde 4.54 oranında zam öneriliyor. Nasıl? Güzel kandırmaca değil mi?

Aslında bütün bu oyunları iktidar oynamaya mahkum. Mevcut modelle emekçilerin haklarının gelişmesi mümkün değil. Yabancı sermaye çekebilmesi için diğer ülkelerden daha düşük çalışma standartlarının sunulabilmesi lazım. İşte bu yapılıyor. Deniyor ki, bizim ülkemiz diğer ülkelerden daha fazla sömürüye müsait bir ülke. ‘Daha yüksek kârlar elde edebileceğiniz bir ülke’ diyoruz. Kimin sırtından? Emekçinin sırtından. Çevreyi daha kolay tahrip ederek. Dolayısıyla böyle bir yarış içinde küresel sermayeden daha çok pay kapmaya çalışıyoruz ki, büyümemiz devam edebilsin.

Cari açığımız bunca satıp savmaya rağmen hala gayrisafi milli hasılanın %10 undan fazla. Nüfusa göre çok yetersiz olan üretim yüzünden mevcut sistemi yürütebilmek için yabancı sermayeye, sıcak paraya ihtiyaç var. Emperyalizm öyle çok bilinmezli bir denklem falan değil. Çalışanı ezeceksin, onların sırtından beyler palazlanacak. Ülkemizde yapılan da bu.

İzmir 2012