"Nerde o eski bayramlar" / Bayramınız kutlu olsun.

Yaşımız ilerledikçe eski günleri daha sık anıyoruz haliyle ve hani hep tekrarlanan şu cümle var ya “Nerde o eski bayramlar” klişe cümlesi, artık ben de kullanır oldum farkında olmadan. Ama öyle, bizim çocukluğumuzdaki gibi mi şimdi. Bir tatil havası gidiyor herkeste ki haklılar.

Birbirlerine soruyorlar; “bayramda nereye gideceksiniz” ya da “ne yapacaksınız” türden sorular üretiliyor. Sanki kimsenin kendilerinden ziyaret bekleyen büyükleri, anneleri, babaları yok. Ki muhakkak vardır. Gözleri kapılarda kalacaktır, çünkü onlar bayramları hep öyle kutlamışlar öyle alışmışlardır.

Tepsi tepsi baklavalar yapılmış, çikolatalar, şekerlemeler hazırlanmış kristal şekerliklerde bekletiliyordur. Hatta küçüklere verilmek üzere bayram harçlıkları bile düşünülmüştür ve bir kenara ya da dedenin cebinin bir köşesinde bekliyordur, elini öpen küçüğe verilmek üzere. Bir de temenni gelir arkasından“el öpenlerin çok olsun” diye. Ne güzel bir dilektir bu.

Kendi ailemden biliyorum, anne babamızın evinde bayramın ilk günü bütün çocukları ve torunları toplanırdık. Annem günler öncesinden yemek telaşına düşer, baklavaları hazırlar, yorulurdu, ama bayram sabahı herkes tek tek gelmeye başlayınca yüzünde hep bir mutlu gülücük, bir gurur öyle geçirirlerdi bayramı.

Gittikçe eksildik, tatil havası bizim aileye de geldi. Her aile bir yerlerde geçirir oldu bayram günlerini. Gençler zaten “nereye gidelim tatilde” derdine düştüler günler öncesinden. Tatil deyip gidemeyen bir tek bizler kaldık sadece, ne bileyim o annemlerin bayram kutsallığı kadar olmasa da yine de büyükler yol gözlüyorlar diye hatırları için, kırılmamaları için bayramın ilk günü yine yanında olacağız bizler bir iki kardeş ve aileleri. O kalabalık sofralar olmayacak belki ama annemizin yüzü düşmeyecek.

Eskiden şöyle yapardık, böyle yapardık konuları, söylemleri yaşı kemale eren herkeste biraz iç burkucu bir şekilde süregidiyor. Alınan yeni bayramlıklar, bayram sabahı yaşanan tatlı telaş, alınan yeni giysilerin, ayakkabıların giyinilip süslenilmesi, büyüklerin el öptürme törenleri. Sonra ellerde çikolata paketleri ile hep birlikte gidilen aile büyüklerinin evlerindeki tatlı yedirme ısrarları, kahveler, bayramdan bayrama görüşülen akrabalarla bitmeyen sohbetler.

“Nerede o eski bayramlar” lafı insana en çok günümüz yalnızlıklarında zamana dair isyanlardayken daha bir beter vuruyor. Alışılmış her şey bir bir gözünün önüne geliyor insanın ve ister istemez bir tuhaf oluyor. Artık bayramlaşmalar, herkese birden atılan aynı sözcüklerden oluşan msn mesajları ile gerçekleşiyor. Tek tek yazmaya bile üşenir oldu birey, herkese tek bir mesaj gönder toplu halde işin bitsin.

Günümüz gençliğini de anlıyorum aslında. Zamanın işleyen dönen çarklarında öyle yıpranıyorlar, iş yaşamlarında öyle yoruluyorlar ki ve de öyle bireysel yaşıyorlar ki nerede dinlenip stres atsam diye bakıyorlar bayram nedeniyle tatil olan günlere.

Onlar şimdi bu tatilleri bayram gibi kutlayacaklar ve gittikçe her kuşak birbirine hep aynı klişe lafı söyleyecek. Belki onların çocukları da gelecek bayram günlerinde, geçmişte yaşadıkları tatilleri anıp “Ne güzeldi eski bayramlar, hep bir yerlere tatile giderdik, ne çok gezerdik, fotoğraf çekerdik, her bayram ayrı bir mekân düşünürdük. Hatta yurtdışı tatillere de gitmiştik” diyecek ve ekleyecek. “Nerede o eski bayramlar”.

Sorun aslında bayramların değil bizlerin değişiyor olmasından kaynaklanıyor galiba. Çocukluğumuzun bayramları hiçbir zaman geri gelmeyecek. Her geçen bayram bir öncekini aratacak hep. Biz de her yeni güne alıştığımız gibi bunlara da alışacağız ve hep böyle gidecek.

Hayatımızı keşke bir düğmeyle biraz duraklatabilsek, kısa bir ara verebilsek.

Her geçen günün bir önceki günü aratmaması dileklerimle bütün dostlara mutlu bayramlar diliyorum. Bayramınız kutlu olsun.

Şükran Demirtaş