Âşık İhsani artık şiirleriyle...

<ı>Bugün kara bir habere uyandım... Âşık İhsani yaşamını yitirmiş... Gençliğimizde şiirleri dillerimizdeydi, kimileyin balyozdu, kimileyin balta... Yoksul Anadolu insanının sesiydi. Söylediği yerden ses getirirdi... Hapislere girdi çıktı... Fransa Cumhurbaşkanından İngiltere Kraliçesine değin devlet konuğu olarak ağırladılar onu.

<ı>

<ı>Bugün kara bir habere uyandım... Şiirleriyle anıyorum halkın sesi Âşık İhsani’yi...

<ı>

DEVRAN

İş yoğumuş, dert çoğumuş kim anlar

Yürüsün sefalet, çürüsün canlar...

Hiç durmadan, dinlenmeden yalanlar

Atın beyler, atın devran sizindir.

Sermayeniz biraz iman, biraz din

Kırılası, yok olası bir elin

Yağmasından yeyin, için yan gelin

Yatın beyler, yatın devran sizindir.

Nasıl çağırayım ben adınızı

Vatanı, milleti, evladınızı

Daha da olmazsa avradınızı

Satın beyler, satın devran sizindir.

SİZ O ZAMAN...

Efendiler, beyzadeler

De bakalım vurun bizi

Ne soran var, ne bir eden

Devam edin kırın bizi.

Başımıza möhür basın

Boynumuza ferman asın

Rahatınız bozulmasın

Yad ellere sürün bizi.

Bölün; bölük, bölük yarın

Gözümüze perde sarın,

Bizden yana olanların

Aleyhine kurun bizi.

Üstümüze çökün yeyin

Keyfinize bakın geyin

İş istersek yoktur deyin

Kapı kapı yorun bizi.

Dert üstüne dert alırız...

Sanmayın böyle kalırız

Helbet bir gün uyanırız

Siz o zaman görün bizi.

BAKALIM HELE...

Yeter bunca uyumamız

Kalkalım bakalım hele.

Kara gündür, çıramızı

Yakalım bakalım hele.

Selâm edelim canlara

Bölüşelim her yanlara

Ha diyelim meydanlara

Çıkalım bakalım hele.

Türkü çağrışalım bizden

Korkuyu sürelim gözden

Kâfirleri içimizden

Sökelim bakalım hele.

Yörüyelim dizi dizi

Sağ olanlar görsün bizi

Otuz iki dişimizi

Sıkalım bakalım hele.

Kıralım bilek bağını

Yıkalım zulüm çağını

Gerçek günün bayrağını

Çekelim bakalım hele.

ZAMANIDIR

Gidiş iyi değil böyle gidemez

Dur demenin zamanıdır dostlarım

Dur deyince durmayanın burnunu

Kır demenin zamanıdır dostlarım.

Derdin derman beklediği bu ara

İrtica hortladı hem de kapkara

Kanun benim diyen hokkabazlara

Vur demenin zamanıdır dostlarım.

Geri kalsın yabancı dost(!) akını

Türkün yoktur Türkten gayrı yakını

Ezenlere, ezilenin hakkını

Ver demenin zamanıdır dostlarım.

Öyle şurda burda poz vere vere

Kimse kalkıp yırtınmasın boş yere

Sefâlet var, bunu görmeyenlere

Kör demenin zamanıdır dostlarım.

Geçmiş devirlerde olduğu gibi

Davayı halletmez polisin cibi

Az da olsa memleketin sahibi

Var demenin zamanıdır dostlarım.

BALTA

Odun kırıcıydı, adı İlyas’tı
Yanaştım yanına, yüzünü astı
”İşin nasıl?”dedim, bir küfür bastı
Arkasından baltasını biledi...

”Bana bak arkadaş” dedim, dedi “ne?”
Dedim “sen bir vatandaşsın”, dedi “he!”
Dedim “kanunun var”, dedi “çekil be!”
Arkasından baltasını biledi...

Dedim ilin nere senin?”, dedi “Van...”
Dedim “çoluk çocuk?”, dedi “sekiz can!”
Dedim “düzelecek...”, dedi “ne zaman?”
Arkasından baltasını biledi...

Dedim “gidiş...”, dedi “onlara göre”
Dedim “kötü mü ki?”, dedi “bin kere!”
Dedim “hak, adalet...”, “tu!” dedi yere,
Arkasından baltasını biledi...

Dedim, şu feleğin ocağı söne
Açıldı gözleri atıldı öne
Dedim “dur bakalım”, dedi “ne güne”
Arkasından baltasını biledi...

Dedim “Amerika...” dedi “onu sil!”
Dedim “nasıl olur?”, dedi “öyle bil”
Dedim “vatan...”, dedi “sahipsiz değil!”
Arkasından baltasını biledi...