"Ulu Zat” ihtiyacı...

Bu coğrafyada yaşayan insanların büyük çoğunluğu, bir “Ulu Zat” ihtiyacı içinde ve bu ihtiyacı karşılayabilmenin yolunu, her zaman bir şekilde buluyor.

“Ulu Zat”;

“Cihan İmparatorluğu kurmuş, dünyaya hükmetmiştir…”

“Yedi düveli yenmiş, ülkemizi kurtarmıştır…”

“Ülkemiz batmış, o gelmiş kurtarmıştır…”

“O, Başbuğumuzdur…" ( Pek bir şey yapmamıştır ama işte o bile öyledir.)

Aslında herkes bu durumun farkında… Ama “öteki”nin bu durumunun farkında; onları eleştiriyor ve hatta bazen onlarla kafa buluyor.

Hiç kimse, kendisine ayna tutulmasını istemiyor.  “Onunla onu, onlarla bizleri nasıl bir tutarsın!” deyip aynalardan kaçıyor.

Hele, başkalarının yanında bu ayna tutulmuş ise…

Hiç kimse “’Ulu Zat’ yoktur!... Yönetmiş olanlar, yönetenler vardır!” ilkesi üzerinden, kendi durumunu gözden geçirmeye yanaşmıyor.  Bunu yapmak yerine, herkes kendi liderini, o mertebede tutabilmek için çırpınıyor.

Bu, “yaşamsal bir ihtiyaç” değildir elbette. Ama bu insanlar için neredeyse öyledir.

“Ulu Zat” sorgulandığında, yaptıkları eleştirildiğinde, nefesler sıklaşıyor, cehreler değişiyor, ağızlar bozuluyor… “Dünya yansa bi bağ otu yanmaz!” rahatlığındaki insanlar bile geriliyor, panikliyor... “Mertebesi düşecek”  endişesi yaşıyor... “Az” kalmaktan, kalabalık olmanın verdiği moral desteğini yitirmekten korkuyor… Gözlerini kapıyor, kulaklarını tıkıyor, başını kuma gömüyor… Etki altında kalmaktan, onsuz kalmaktan, boşlukta kalmaktan korkuyor.

Bir liderden bir baba figürü yaratıp,sonra onu yücelttikçe yüceltiyorlar...

Oysa buna hiç gerek yok!

-İlle de bir erkek olması gerekiyorsa- Herkesin gerçek bir babası var ve bu ihtiyaç onunla karşılanabilir aslında.

Bir baba, evladının var olmasını sağlamıştır gerçekten de. Onu besleyip büyütmüş, okutmuş, hastalandığında doktorlara taşımış, belki de gerçek bir ölümden kurtarmıştır.

Bir evlat, babasının resmini, oturduğu evin en görünür duvarına asılabilir. Ona duyduğu minneti, anlattıkça anlatabilir.  “Akıllı amcalar”ın sözlerini ona mal edebilir. Onu, yücelttikçe yüceltebilir… Yani bütün bu yaptıkları normal karşılanabilir.

“Şucu bucu” olmadan edilemiyorsa, “babacı” olmak en “hayırlı”sı olur aslında. “İnsanın kişisel gelişimine” bir zararı da yok bunun üstelik.