1 Mayıs

1856’da sekiz saatlik işgününü elde etme amacı olarak kullanma düşüncesi ilk kez Avustralyalı işçiler tarafından başlatılmış ve bu talebi elde etmek için Amerikalı işçiler devam etmiştir. 1886 yılında 1 Mayıs’ın evrensel bir iş bırakma günü olmasına karar verilir. Türkiye’de 1 Mayıs’ın ilk defa 1906 yılında kutlandığı sanılmaktadır.

Daha sonraki yıllarda da daha geniş katılımlarla kutlanmaya başlayan emekçinin bayramı 1 Mayıs 1977 günü yaklaşık 500 bin civarında katılımcı ile büyük bir çoşku içinde kutlamalar yapılırken dönemin Disk Genel Başkanı Kemal Türkler konuşmasını tamamlamak üzere iken silah sesleri duyulur.

Sular İdaresi binasının üzerinden ve İnter Contiental Oteli’nin üst katlarından ateş edilmesi sonucunda insanlar panik halde kaçmaya çalışırken panzerler de kalabalığın arasına girerek insanları sıkıştırıp Kazancı Yokuşuna itmeye başlar.

Ancak, bir kamyonun tıkadığı Kazancı Yokuşundan aşağıya kaçmaya çalışan kalabalığın üstüne bir kez daha ateş açılarak korkutulan insanlar birbirlerini ezerek kaçmaya devam eder.

Sonuçta o gün Taksim meydanında 34 kişi hayatını kaybetmiş, yaklaşık 130 kişi de yaralanmıştır.

Olay halen aydınlatılamamış, ateş açanlar ise bulunamamış ya da bulunmak istenmemiştir.

Yitirilen insanların acısını içinde yaşayanlar, 32 yıl ardından sonra Taksim tabusu makul sayıda kırılarak, bugün Kesk ve Disk’in eşliğinde 5 bine yakın insan Taksim Meydanında toplanarak Cumhuriyet Anıtına çelenk koyarak, 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Bayramını yürekleri acı dolu ve burukta olsa kutladı.

Ufak tefek olayların dışında mutlu sonla bitti. Alan tarihi günlerinden birini yaşadı.

Sendikacıların olumlu açıklamaları, polisin güç kullanmaması ve Emniyet Müdürü Celalettin Cerrahoğlu ile Vali Muammer Güler’in yaklaşımı takdire şayandı.

Dileğim, bundan sonraki yıllarda devlet ve millet el ele, çoluk çocukla sevinç ve huzur içinde kutlama yaparak barış içinde yaşanmasıdır.

Böylece provokasyon yapmak için fırsat bekleyen küçük marjinal gruplara da fırsat verilmemiş olacaktır.