2010 Dünya Başkenti İstanbul

Dere kenarına yapılan evler,alt yapısı yetersiz sokaklar, toprağın görünmediği asfalt caddeler, coğrafi yapısı,meteorolojik durumu,şehir planları hesaplanmadan oluşturulan ilçeler….

Yok edilen ormanlar..

Kuraklık,çölleşme ya da aşırı yağışlar ve gelen felaket.

Yanlışlar bir değil…

Dere yataklarını daraltan yapılar,derelere atılan çöpler,molozlar

Devlet vatandaş işbirliğinde göz ardı edilen kuralsızlıklar..

İnsan eliyle hızla bozulan doğal dengeler..

Sonunda yine insanı vuran felaketler..

Bu durumu halâ anlayamadığımız ise,dere kenarlarında,su havzalarında yapılan konutlardan dere kenarlarındaki TIR Parklarından,fabrikalardan belli değil mi?

Oysa, eskiler ne güzel demiş; ”Ovada oturma sel alır,tepede durma yel alır.”

Tabii ki dinleyen yok.

Devlet,vatandaş işbirliğinde yıllardır süren bu çarpık durum,ne yazık ki 21 yyz da felaket haberlerine dönüştük
çe feryatlar artıyor.

Kar yağışlarında her şeyi seferber eden yetkililer,şiddetli bir yağmurda gelecek felaket belliyken neden bu ka
dar duyarsız,tedbirsiz anlamak mümkün değil.

İnsanlar hangi düşüncelerle,ne uğruna hayatını hiçe sayıp böyle yerlere yerleşir,kimler izin verir,ya da görmez
den gelir ?

Ne denir bilmem ki..

Okumuyoruz,okumuyoruz,eğitmiyoruz,öğretmiyoruz..

Mimar Sinan’ın köprüsü dururken yeni köprüler sele teslim.

Nereden bakarsanız bakın berbat bir durum.

Bunu sadece Allah’ın verdiği bir afet olarak yorumladıkça,kader olarak gördükçe bu feryatlar,acılar ve kayıp
lar sürecek ve üç beş gün sonra gündem yine değişecek.

Geriye kalan ; pisi pisine giden canlar,evinden barkından olanların acıları, gözyaşı ve ağıtlar.

Geçmiş olsun …