23 Nisan Çocuk Bayramı mı?

İki gün sonra 23 Nisan. Neşe dolar belki yine insan.

Oysa çöp toplayan ailesiyle bir çadırda yaşayan 8 yaşındaki Özgür’ün kirli elbiseleriyle ve parçalanmış ayakkabılarıyla arkadaşları alay etti diye okulundan vazgeçmesi neşe filan doldurmuyor insanı.

Aynı şekilde sokaklarda elindeki bir şeyleri satmaya çalışan çocuklar. Yanakları gibi elbiseleri de kirli hüzün kokan çocuklar.

Dedesi yaşındaki adamla evlendirilen, bir yıl sonra kucağına çocuk verilen çocuklar. Çocuk olmayı bilmeden satılığa çıkmış, gençliği elinden alınmış, gözleri gibi yüreklerinde hüzün biriktiren çocuklar.

Dövülen, tecavüz edilen, hayatları ellerinden söküp alınan çocuklar. Ellerine bulaşmış nefreti yaşamı boyunca silemeyecek olan çocuklar.

İhmal edilen, eğitimleri yarım kalmış, zorlu iş alanlarına itilmiş çocuklar.

Üstelik dünyadaki çocuklara bayram armağan edilmiş tek ülkenin çocukları onlar.

Ve gazetede “her yıl 7 bin çocuk istismara uğruyor” diye bir haber. Devam ediyor sonra. "Çocuğu istismar eden kişilerin yüzde 80’i çocuğun ebeveyni ya da çocuğu yakından tanıyan kişiler”

Tutuksuz yargılanmak üzere deyip serbest bırakılanlar da insan, bırakanlar da!

Dindar nesil yetiştireceğiz diye yola çıkanlar öncelikle çocuk haklarına bir göz atmaları gerekmez mi?

Çocukların 23 Nisan Çocuk Bayramları kutlu olsun!...

Şükran Okyay