29 Ekim Cumhuriyet Bayramı ve Organik Aşklar

Bugün ''29 Ekim Cumhuriyet Bayramı''
Yani!
Aşk, sevgi, biraz da maydonoz abi.
Düşündüm!
Uyanırken bu sabaha.. Hatırladım eskiyi ve bir iki köy evi.. Yapılan ''Çerkez muhabbetini'' sevgiyi. Sevginin barındığı gözleri, yürekleri ve yavru kuşlar gibi yavukluları... Adı yavuklu, kendi Çerkez bir kaşenim vardı.
Kalbim, kalbin başka titreşimlere de yaradığını öğrendiği o ilk göz ağrım, o yürek sızım kaşenime
o doyumsuz söyleşilerin olduğu gecelere gitti yüreğim. Gündüzden haberlerin salındığı, bu gece filanca teyzenin mısırlarının ayıklanacağı, belki ertesi gece Ayşe teyzenin buğdayının dövüleceği, sivri sineklerin eşkiyalar gibi haldır, haldır dönüp durduğu, sokak lambasının altındaki dibek başındaki o doyumsuz sahneyi...
Bu mazide kalmış, heyacanı anlatmaya nasıl başlardım, hangi cahil kelimelerim sıralayabilirdi bunları şimdi bana..

Anodolu'mun bazı yörelerinde sıra gecesi bilinen köyün gençlerinin ''imece'' usulü birlikte olduğu, büyüklerin işlerine koştuğu ''yardım amaçlı'' olan, kendilerine ve yüreklerine hoşça vakit sundukları o geceleri malesef şimdi muhtaç olduğumuz o doyumsuz şölen gibi güzel adetlerimizi.

Düşünmekle yol alınsaydı her şey güzel olurdu değil mi? Aramızdan yıldız gibi kayarak yok olan dünyanın bütün değerleriyle birlikte bizler de hiç bir şeyi bilememişiz..
Bildiğimizi sandığımız şeyler, organik ovalar, sudan yollar, çukur başlar, ikiz tepeler, bizler bunları bilmişiz ve bunları seyretmişiz ve bunlarla haşır neşir olmuşuz.. Bunlar asla yabancı değil bizlere çünkü, kendi iç pisliğimizdeki alemle sevişir olmuşuz..

Kim gelmiş kim gitmiş ki öteden beriye? Herkes kendi kokusundan kaçıyor öyle bir dünya ki sanırsın apteshane?

Ahh dibek başındaki kaşenim. Kara kömür gibi gözlerine acaba bir dk. uzun bakabildim mi? Bilirdim ki kalbim, nerede o an. Sözler susar saygısından, anlatmaya ne hacet.
Gözler gözlerin aynasıyken sevgi tüterdi içimin odaları.. Şimdi, burnumun direği sızlamalar da unuttu o akşamları. Sızlamalar yürek odalarıma atılan bombalara terketti yerini.. Aferin bizlere billahi de zamana yenik düşen biz zaman insanlarına.. Hepimize kırmızı! Durun yahu, hiç olmazsa sarı yeşil derken dinlenelim gibi yapalım..
Hasret!
Hasret özlem hiç mi bilemedik?
Peki neden hem ağlaşır, hem söyleşir, hem dertleşir ve hala gideriz merkebin tersiyle sanki dünyanın kerhanesine?

Ben bu sabah hatırladım!
Belki yaşayamadığım ama içimde özlemlerle andığım ve umutlandığım... Rabbimin ve aşkımın nasiplendireceği o ebedi saadete, sevgi dilimlerinin sunulduğu o gecelerden çıkıp, gündüzlerine ereceğim.. Ta ki genlerimin eşkiya nöbetlerine kadar ümitle bekleyeceğim... Yüreğim şimdi kilitli. Yüreğim yumruk ellerimde..
Ellerimle çektim eteklerimi yüreğime topladım olanca ahlarımla ve geleceği günü sabırla bekleyeceğim.. Tane tane tespihleyeceğim gecikme olsa da ileriye, asla dönüp bakmayacağım geriye, griye...
Çünkü beyaz düşlüyorum.. Bir gün boyayacağım maviye, umutlar satın alacağım ertesi gün yeşile boyayıp muradıma varacağım ama o en gecede ''Hilal'leneceğim güneşimle.''

Şimdi mi?
''Organik aşklar'' modası var..
Tafrası da bütün dünya'yı sarmış sarmalamış..
Sevgi, sevgi, sevgi, diye diye..
Hey bre benden olan canlılar az bir nefes alalım...
Hatırlayalım mı?
Oksijen alıyoruz, karbondioksit veriyoruz.. Hani öğretmişti ya ilk okul öğretmenimiz, veriyoruz, veriyoruz, veriyoruz, aman dikkat! Nefes borumuzla!

Ne demiş ATAM? Sağlam kafa, sağlam vücutta vuku bulur...

Hey benden olan canlılar.. (bir daha) Kafayı çalıştıralım, vücudun arka yerini değil!
O bölüm dünya'nın bütün kötülüklerinin içine etmek için..
Dünya'nın içine etmek için değil!
Sakın rahatsız olmasın vicdanın ATA'cım, sen rahat uyu..
Vicdan görünseydi de bilseydik nerede ve nasıl kullanılır?
Hangi organımız nerede nasıl ve ne işe yarar..
Akıl bulunca yolu, yol alır derdi dedem..
Şimdi moda! ''Organik aşklar'' çocuklar...
Sizde ne var?

Unutmadan!
Bugün 29 Ekim (2005) (2007) Cumhuriyet Bayramı Zamanı. Vatanıma Milletime Kutlu Olsun ''O'' Zaman! Melekler Yüreğinizden Öpsün ''KOCAMAN çocuklar.''

Fotoğraf:Milliyet.com

Sabiha Rana