4 ay içinde ne kadar değişir insan?

(4 ay arayla yazdığım iki yazım, 4 ay içinde ne kadar değiştiğimi anlatan bir ikili)
___

(Mayıs 2008)
Duygularım çok hırpalandı şu ana kadar. Çoğu zaman daha başlamadan sona erdi gülüşlerim. Öyle zamanlar geldi ki, çekilmez oldu bu genç yaşımda bile hayat. Ben de koşmak isterdim bu yolda, hem de çok isterdim. Ama daha ayakta bile duramıyordum ki; dengemi bulamıyordum o kadar yükü birileri omuzlarıma atarken. Çıkmak istediğim merdivenin basamakları çok yüksekti benim için, yetişemeyeceğim kadar yüksek... Çıplak ayakla cam kırıkları üzerinde yürüyen bir hemofili hastası gibi akıp gidiyordu hayatım damarlarımdan. Işığı görüyodum ama ulaşamayacak kadar güçsüzdüm belki de. Işığa ulaşamadım, denedim; ben de kendimi karanlığın kollarına bıraktım çaresizce. Mutluluk artık sadece rüyalarımdan ibaret bir kelimeydi benim için. Hayat omuzlarımın üstünde bu kadar ağırlık yaparken dengede duramıyordum; koşamıyordum hayat yolunda. Artık pes etme vakti yaklaşıyor, ama ben hala direniyordum. Duygularım tamamen körelene kadar da pes etmeyeceğim.

KınıX\ SiBiNo
___

(28 Eylül 2008)
Kendimde hayat denen şu dev merdivenin basamaklarını tırmanacak gücü hiç bulamadım. Ama bir melek gelip tutunca ellerimden, anladım ki aslında çok kolaymış o yüksek basamakları tırmanmak. Uzaklarda gördüğüm bir ışık vardır ya; ben gidemedim belki o ışığa, ama o ışık geldi benim ayağıma kadar bir süre sonra. Rüyalarımda gördüğüm mutluluğa inandım, ben inandıkça gerçeğe döndü rüyalarım. Siyah beyaz resimleri boya kalemlerimle üşenmeden cıvıl cıvıl renklere boyadım, bir el feneriyle karanlıkta hayallerimi aradım. Çok uğraştım damarlarımda akan kanı geri getirmek için, geç olmadan anladım; kanın damarlarda akmasını sağlayan şey kalpmiş. Işıktan bana uzanan bir el verdi bana o kalbi, attığı her saniye mutlulukla nefes alıp verebileyim diye. Hayat omuzlarımın üstündeyken dengede duramıyordum. Dengede bile duramazken nasıl ilerleyebilirdim ki hayat denen bu yolda? Hayatın tüm engellerine rağmen pes etmedim ben asla. Hayallerimin peşinden yılmadan emekledim hep, koşamasam da. Emekleye emekleye öğrendim yürümeyi. Şimdi bir melek tuttu elerimden, bu yolda koşmayı öğretiyor bana. Hayallerim ve mutluluk... Artık çok yakınımda...

KınıX \ Izar