6 . sonnet

Ülkem senin insan yaratma tapınağın
Ölümsüzlüğünün kanıtını tuğlalara yazdıran
Mumyalanmış tutkuyu duvarlara kazdıran
Bir ünlemle dirilten o firavun parmağın.

Nemrut’un başına ağır tokmak gibi inen
Sonumuzu bekleyen ünlü büyük yılanın
Şah damarını yoklayan geri gelmez bir anın
Enginlerdeki kaptanı gemisini yürüten.

Savurdun kırbacını yine ensiz yüzüme
Güneşimle belirip ak kırağılar çaldın
Fırla kaç kötülerden yürüme.

Sen benim Anka kuşum, göksel bulucum
Gel yasla dudaklarını yarama, susayım
Tapınmak olsun sana and, umudum sonucum.

Erdal Ceyhan