- Kategori
- Ben Bildiriyorum
8 Değil 7 askerimizin bırakılması
Değerli Okuyucular,
Çanakkale savaşında öleceğini bile bile sipere giren askerlerimizi düşündüm. Onlar canlarını düşünmediler, onlar arkalarındakileri akıllarına bile getirmediler. Onlar askerdi ve onurları canlarından önemliydi. Öldüler seve seve ve bile bile. Bu öyle burda yazmakla kolay anlaşılmayacak bir his. Düşünün gözünüzün önünde arkadaşlarınız şehit oluyor siperde onların parçalanmış bedenlerini görüyorsunuz ve siz de o sipere girip 2-3 dakika içinde şehit oluyorsunuz. Bu öyle bir fedakarlık ki vatan bu adsız kahramanlara borçlu ve sorumlu. Bu sorumluluğu devletimiz var olduğu sürece taşıyacağız. Bizler de atalarımıza yakışır bir şekilde onurumuzla savaşacağız.
Dağlıca'daki çatışmada esir düşen askerlerimizin videolarını dehşet içinde izledim. İzlediğim görüntülerde özellikle bir asker öyle şeyler söylemiş ki atalarımızın kemikleri sızlamıştır. Muhtemelen kürt kökenli olan bu şahıs, askeri mahkemede mutlaka yargılanmalıdır. Çanakkale savaşında kürt'ü türk'ü arab'ı çerkez'i mi vardı? kim bizi ayırabilirdi? O siperlerde omuz omuza savaştığımız zaman bizleri ırk milliyetçiliği mi yan yana tuttu. Tarihini bilmeyen bu şahıs gururunu düşünmemiştir. O şahsın bazı sözlerini sizlere yazmak istiyorum:
- Burdaki arkadaşlar bize abi kardeş gibi davranıyorlar
- Bize anlatıldığı gibi değil buralar gerçeği gördük
- Bu gerçekleri gelip halka da söyleyeceğiz
- Ne asker aileleri ne de gerilla aileleri üzülsün
- Erdoğan diyor ki benim oğlum askerlik yapamaz gelsin de görsün burdaki askerliği
- Bize destek göndermeyen tabur komutanın da hataları var
- Bu demek oluyor ki bizim asker olmamız için bir sebep kalmamıştır.
- Elimden geldiği kadar Türk ordusundan uzaklaşmaya çalışacağım.
Bu baskı altında söylense de ölmek bence daha gurur vericidir. Bunu İngilizler söyler amerikalılar söyler ama bizler söyleyemeyiz. pkk denen cehennem odunlarının propagandası çok iyi şekilde yapılmıştır. Malesef amaçlarına ulaşmışlardır. Artık bir kaç çapulcu değiller çok ciddiye alarak çözüme ulaşmak için çabalarımız artmalı zamanın bu içimize düşen ateşi söndürmemesi gerekir.
Bu düşünceleri herhangi bir parti üstlenemez bu milli beraberlik meselesidir. Hepimizin işleri var hayata dair amaçları var ama biryerden herkesin çaba sarfetmesi gerekir. Ben ne yapabilirim ki dememek lazım herkes çaba sarfetmelidir.
Ben ne yapabilirim diye kendime sorduğumda yazabilir ve 1 kişi dahi olsa bazı fikirleri canlandırabilirim...
Saygılar
Tuna AKÇAY
Arkeolog