- Kategori
- Şiir
8 şiddetinde
* Resim Internetten alınmıştır.
Hava buz gibi soğuk
Adeta için için
Isırıyorlar bedenimi
Hiç bir yerim hissetmiyor
İçimde fırtınalar kopuyor
8 şiddetinde
Düşünceler girdabındayım
Şiir yazmak geliyor sürekli içimden
Mahsur kaldığım bu virane yerde
Sarıp sarmalıyorum kendimi
Ama ne çare cancağızım
Para da kalmadı tahammül de
Bu bendeki ölüm uykusu mu ne ?
Ah kahpe felek
Ne yaptın bana böyle
Yaşam sevincim
Bir hayat amacım kalmadı hiç
Öksüz bir çocuğum ben şimdi
Ne dikili bir ağacım ne de bir ailem var
Dibe vurmuşum bu alemde
Her an hazırım ölüme
Sıfıra sıfır elde var sıfır
Sıfırı tüketmişiz
Kimim kimsem
Malım mülküm
Ve hiç bir çalışma gücüm de yok
Cümle alem biliyor bunu
Ama ah ne çare
Hiç bir mecalim kalmadı
Ölüm kalım meselesi bu
Yaşama tutunmak istiyorum ama
Yarama kim merhem olacak acaba ?
Bu yaşta
Candan gönülden bir söz arıyor insan
Bir can yoldaşı arıyor
Bir nefes arıyor etrafta
Ama zaman çoook geçmiş
Köprülerin altından da çoook sular akmış
Kim dikkate alır ki bizi bu saatten sonra
Ah bir bilsen
Bu köhne yerde donakaldım
Hüzünler damlıyor damdan sürekli
İçim daralıyor
Hiç yok konum komşum, bir komşu kapım
Sağım solum ürperti
Sürekli sararmış geçmişin resimleri ile avunuyorum
Buram buram gençliğim kokuyor burnuma
Anılarım liğme liğme olmuş
Sobanın közü de bitmek üzere
Akrabalardan da hayır yok
Beş parmak bir olmuyor tabii
Ben dahil herkes hayırsız
Kızım sana söylüyorum
Gelinim sen anla hali yani
Uğultular, fısıltılar
Belli belirsiz sesler var etrafta
Kurban olduğum Allah'tan başka
Ne tutunacak bir dalım
Ne de bir umudum var
Ölüm, galiba tek kurtuluşum
* Bu şiir, gerçek bir kişinin yaşamından esinlenilerek yazılmıştır.
Aziz hatırasına saygılarla.