İlham perisi dokundu kanatlarıma bırakın uçayım Biraz rüzgar olayım, biraz deniz, biraz toprak… Ne olursam olayım! Güneşin gözlerinde kalayım Yağmurun damlasında saklanayım…
Dalıyorum hazin bir sessizliğe kimi zaman, zamanın zembereğini kırmak için bakışlarım düşüyor yüzüme, yüzümse gecenin renginde… Gülşen olup seher yıldızına kucak açmışken dallarım, kırağı vurdu..
Bir saniye sadece… Saniyeler, hani o önemsemediğimiz anlar sizce o kadar değersiz midir? Bir saniye ile otobüse yetişemediğiniz olmadı mı sizin? Üniversite sınavında sadece saniyeler i..
Fotograflar, anıların şahitleri!… Yaşadım o yılları değil mi? O bakışlar benimdi; o yüz, o duruş! Şimdi bambaşkayım biliyorum, değişmedim desem de… Yürek yanıklarının izi gözl..
Gitmeler niye zordur bu kadar? Niyetlenseniz bile yolculuğa; bir sarmaşık gibi anılar tutar kollarınızdan, üzerinde yürüdüğünüz zemin kaymaya başlar… Geriye bir bakarsınız saatlerce yürüdüğünüz halde..
Tarih 17 Haziran 1982, gece on sularında davetsiz bir misafir dünyaya gelmiş. Davetsiz misafir diyorum çünkü, bu sabırsız ufaklık altı aylık…Tabi bulunduğumuz şehirde henüz küvez yok. Hastanedeki do..
Zaman zaman o kadar şaşıyorum ki onlara, bazen de hayran hayran bakakalıyorum… Beni o kadar iyi tanıyorlar ki… Bugün bir öğrencim bana: ”Bugünlerde yorgun olmasınız öğretmenim.” Dedi. Ben de :”E..
Yüreğine toprak kokusu sinmiş, çocuklarım var benim… Badem ağaçlarının çiçek açtığı yollarda bilmem kaç kilometrelik yolu yürürken, gülümseyebilen... Karıncaları izlerken gelin olan, dama..
Otobüs hikayelerini seviyorum.Bir otobüs camından dünyayı görmeyi, anlamaya çalışmayı...Yağmur damlaları cama çarparken insanların, hayatlar gibi akıp gitmesini seviyorum su damlasında… O su..
İnsanın taşıyamayacağı tek duygu hüzün sanırım.Ağır geliyor hüzün insana.Mutluluğu, öfkeyi, aşkı, özlemi taşıyor da, hüznü…Yok yok!… Sonbaharda nasıl durursa yapraklarda sarı, hüzün de ki..
17 Haziran 1982 Manisa doğumluyum. Türkçe öğretmeniyim. İzmir'de yaşıyorum. Yazmak yaşamak benim ..