Eskimiş köhne binalarını görünce, tarihi esermiş gibi hisleniyor, seviyorsun. Kendi memleketinde sinirlerini hoplatan araba-korna seslerini, düşün bu şehrin trafiği bile diyemiyorum, seviyo..
Kaçtım, kurtuldum mu? Nedir bu huzurlu nefes..Üç güncük, beş güncük! Hep mayınlı topraklarda mı bulacağım kendimi ki, İstanbul'un dikenli tenlerine yapışmış diyaframımı çalıştırıyorum. "Heh hee...
"Ne yormak istedim seni. Ne de yormak kendimi. Çok çalıştım Gitmeye de kalmaya da… İkisi de aynı acı..
