İnsanlar çoktan sahiplenmişlerdi kelimeleri... Kimlerin kurduğunu bilmedikleri hayalleri sahiplendikleri gibi. İnsanlar evleri, aşkları, düşleri, hayalleri sahipleniyordu, bir ölüm sahiplenilmiyord..
Soğuk bir İzmir akşamında bulmuştun halbuki beni... Yüreğinin yüreğime değdiği o gün, soğuk, yağmurlu ve kalabalıktı bu şehir. İki şehri taşıyordum yüreğimde. İki şehrin de gülümsemesi vardı dudakl..
Eğer elimde sihirli bir değnek olsaydı... Kendimi en baştan yaratırdım biliyor musun? Sana diyorum sana, şu an bu satırları okuyan sana. Bakma bana öyle, kendimden öyle sıkıldım ki, sandığı..
Biraz tereddütlüydü kadın, evden çıkmadan hemen önce. Telaşlı adımlarla yürüdü ezbere bildiği yolları, yollar gittikçe uzuyor, gittikçe uzaklaşıyordu bulunduğu evrenden. Gidip bir şehrin, yüreğinin..
Aslında bakarsan az buçuk sevmiştim seni Birden çok hayale ortak olmuştun sen Seninle hiç karşılıklı oturmamıştık Paylaşmamıştık bir hüznün ortaklığını Ellerimiz değmemişti birb..
Bitmeye yüz tutmuş anılarda sevdim seni, gidilmemiş şehirlerde, gidilmemiş o çay bahçelerinde… Hiç dokunulmamış kadınların, ilk gece heycanında. Henüz anne olmuş bir kadının gözlerinde… Henüz doğmu..
En çok sevilene... Ateist bir tanrının, kendini inkar ediş günlerinden biriydi yine... Hava hep mi böylesine soğuktu yoksa, buz tutmuş kalbi mi onu böylesine üşütüyordu? Kararsızlıklar..
Kırgınlıklar diyarında, Henüz kırkına varmamış, Bir kırlangıcın, Kırkayak ile olan aşkı gibiydim senin yüreğinde... Ne kırk yıl hatrı olabilecek bir kahve içmiştik seninle,<..
Güzel bir güne uyanmayalı çok oldu, bir filmi izleyip hayal kurmayalı, bir kitapta kendimi görmeyeli ve daha da önemlisi aşık olmayalı. Aşkın ne demek olduğunu bile unutacak zamanlardayım, heycanla..
Aslında "son kez göremedim" diye bir şey yok, hepimiz öyle inanmışız ki buna. "Son kez göremedim, son kez öpemedim" diyerek kendimizi bilinmezliğin koynuna bırakıyoruz usulca... Hiç düşündük mü pek..
Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Dramatik Yazarlik Bölümü Öğrencisiyim. İzmi..
