Ayrılıklar ve kavuşmaların her dakikalarda yaşandığı, ayrı bir dünya atmosferi sanki.. Yıllarca hep düşünürdüm, ayrılık, acı ve kavuşmanın, naklen yaşandığı yayında duygu yoğunluğu.....
Herkesin acıları var içinde sakladığı! İyileşmeşi için zamana bıraktığı, Bazen dost sandıklarınla paylaştığı anlaşılmadığı... Dost bildikleri tarafından kabuklar..
Her devirde, her zamanda; düş idin yaşadın yüreklerde. Öldürdün, bedenleri yaktın! Bazen kısaydın. Mutlulukla aldattın! Her dilde; söylendin. Anlatıldın kitaplarda şiir oldun, rom..
Yaşanan bu günlerde herkes yalnızlıktan söz ediyor ve anlaşılamamaktan. Teknoloji ve yüksek yaşam standartları elde edilmiş herşey ama insanlar yalnız ve mutsuz yine de. Çokluk içinde, yokluk! Yaln..
Şimdi, suskun şiirler yazıyorum, senin hiç okumadığın. Yüreğimdeki gürültüleri dinliyorum, senin duyamadığın. Korkularımla yüzleşiyorum! Yangınlarımı söndürmeye çalışı..
Çığlık çığlığa susuyorum! Ne kadar çok susuyorsam dilimde, Öyle çok kalabalığım içimde, Düşüncelerimde seninle... Çığlık çığlığa suskunluğum! Sessizliğe, cümlesizliğ..
Selam sana kara kızım, bir ses versene nasılsın? Duydumki; bembeyaz karlar örtmüş ülkeni! Dilerim; acılarının yangınlarını soğutsun! Dikkat et gözyaşların donmasın! -Ben mi?..
Kendimin yöneticisi, hayatımın işletmecisiyim, kiminin bildiğini sandığı, kiminin bilemediği biri..