Karıncayı düşünüyorum şu günlerde… Erzakını taşıdığı o küçük bedeninin dev cisimler altında yok olma ihtimalinden bir haber yaşayışını… Ara sıra serçeyi… Onun..
Bilmezler… Ne denli sevgi dolduğumu… ‘’Sen, Sen!’’ diye hücrelerimden nasıl taştığımı… Gülüşünün senfonisine kulak verme çabalarımı… Ve bu çabada nasıl yittiğimi,
Yalnızca bir defa… Sevgiyle dokunsak tenlerimizin ücra köşelerine… Kaybolsak birbirimizde… Duygularımız, aklımız koskoca bir hiç olan kadar... İlk öpücüğün..
Akıyor hayat avuçlarımdan, kollarımdan kayıp gidiyor... Katı kuralların ardında, çaresiz bir kuş misali çırpınıyor yaşamım. Hayallerime son sürat koşmak isterken, başka insanların ..
Yalnız sen… Senin bin bir tonun… Başka ne arar gözlerim; batışının ve doğuşunun tarifsiz güzelliği dışında… . Ne ister kalbim? Bulutlarının resmi, yağ..
..