A nenni nenni kınalı kuzum!

Kaç gündür sezen in şarkısı dilimden düşmüyor.

A nenni nenni kınalı kuzum büyüdünde adammı oldun. Yanagı pembem dudağı kirazım. Gözü okyanusum iyiki doğdunnnnnnn. Tabi her zamanki gibi şarkı sözlerinde değişiklik yapmış olabilirim ya da sıralamasını yanlış söylemiş.
Her neyse, ara ara aklıma geliyor ve bu şarkıyı evde bağıra bağıra söylüyorum.

Büyük oğlum artık evden gidiyor..

Okumaya başka bir şehire gidiyor, aslında hiç yabancısı olmadığım bir şehire benim doğup büyüdüğüm şehire gidiyor.İçimde hem bir hüzün, gidecek olmasından dolayı , hem bir sevinç geleceğini kuracak olmasından dolayı,
hemde kaygılar, annelik iç güdüleriyle, ne yapar , nasıl yapar diye düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi, minik kuşum artık yuvadan uçuyor, tek başına çırpmak istiyor kanatlarını.

Biliyorum öğrenmeli artık ki kanatları güçlenip kuvvetli fırtınalara göğüs gerebilmeli.

Kendi kararlarını kendi verebilmeli. Benim dırdırlarımdan da kurtuluyor artık:
OĞLUM ÇOK YEDİN!
OĞLUM AZ İÇTİN!
OĞLUM ÇOK UYUDUN!
BİLGİSAYARDA ÇOK KALDIN!
AMAN EVE GEÇ KALMA!
TEST ÇÖZ! vs vs...
Nihayet bunlar bitti.
Başka sancılar başladı şimdi
Onu artık tatil zamanlarında göreceğim.
Araya mesafeler giriyor artık , uzun uzun ayrılıklar...
Ne yalan söyleyim geçen seneyi çok zor geçirdik
Bir an evvel kazansa da şu öss yi gitse diyordum, birbirimizle çok çatıştık
Onunda benimde sinirlerimiz tepemizdeydi.
A NENNİİ NENNİİİ KINALI KUZUM BÜYÜDÜNDE ADAMMI OLDUNN
YANAĞIIII PEMBEM DUDAĞI KİRAZIMMM...
EE bundan sonra böyle işte , artık yollarını gözleyeceğim
Okul biter askere gönderirsin onun yolunu gözlersin, evlenir başka bir şehirde iş bulur, yine yolunu gözlersin.

Özlemler, hasretler, kavuşmalar...
ayrılıklar..

HAYAT BÖYLE BİR ŞEY İŞTE...

Bir bakmışsın geçivermiş, ha şu olsun, ha bu olsun , o geldi bu gitti , derken, derken...