Acemi Şansı

Acemi şansıydı benimki biliyorum.

Dünyaya geldiğimde aslında kumar oynamaya da başlamıştım. Bazıları en baştan şansızdır bilirim.

Benimki acemi şansıydı. Beni seven bir ailem, zenginlik değil belki ama ekonomik bir ferahlık, nispeten iyi bir okulum, mahalle arkadaşlarım vardı. Üniversiteyi kazanamamıştım ama alaylı da olsa yetiştiğim bir mesleğim vardı. Maaşımı alıyordum.İş yerinde yıllar birbirini kovalıyordu.Bir adama aşık olmuştum.O da beni seviyordu.Sonra o gitti ama ben başka bir adama aşık oldum.Hatta bir çocuk bile doğurdum.Elime aldığım hangi zarı atsam benim sayılarım geliyordu. Görüntüde hep kazanıyordum.

İnsan işte bu acemi şansına kanıyor biraz da. Kazanıyorken, hep kazanacak zannediyor. Buna o kadar güveniyor ki bir B planı yapmayı gerekli görmüyor.

Sonra bir gün geliyor,rulet tersine dönmeye başlıyor. Attığın her zar, istediğin her kağıt, indirdiğin her kol yüzünde gülümseme yerine omuzlarının düşmesine sebep oluyor. Alışmış kudurmuştan beter, kaybetmiyorsun umudunu. “Bunca zaman bana gülen şans ,bir anda beni terkedebilir mi?” diye soruyorsun.

İnanın terkedebiliyor.

Her insanın bir B planı olmalı bu kumarhanede. Ve her insan bir gün kaybedebileceği ihtimalini düşünmeli. Ona göre oynamalı oyunu. Hiç birşey şaşırtmamalı onu. B planı onu korumalı.

Ve her insanın yeni birşeylere başlamak için sağlam bir Pazartesi’si olmalı.