Acı var mı? Acı...

Kalbinizde bir acı var mı?
Peki, bu kalbinizdeki acıya neden olan nedir? Yanıt veriyorum; Gözleriniz !
Ne alakası var demeyin, bakın nasıl bir ilişki var gözlerinizle, kalbinizdaki acı arasında...
Gözleriniz, tüm acılarınıza neden oldu ve olacak! Çünkü onları kapalı tuttunuz veya tutuyorsunuz.

Aslında bilmenmiz ve görmemiz gereken herşey gözümüzün önünde bizi bekliyor. Fırsatlar, kötülükler, yapılanlar, yapılmayanlar herşey ortada duruyor. Ancak içimizde oluşturduğumuz umutlar bizi kör ediyor, bakıyor ama görmüyoruz. Hani okul yıllarından aklımızda kalan okuma parçasındaki gibi; Bakmak ve Görmek...
Neyin ne olacağı, nereye gideceği, olası tehditler ve fırsatlar ... Herşey ama herşey ortada duruyor ve görmemizi bekliyor. Hepimiz, yaşadığımız olaylar sonrasında içimizi öyle bir umutla dolduruyoruz ki, gözlerimiz kör olmaya başlıyor. Çoğumuzun yaşadığı hayal kırıklıkları, mutsuzluklar, yıpranmalar, ezilmeler, büzülmeler bu geçici körlük dönemi sonucu oluşuyor.

Geçici, evet geçici dedim. Çünkü, yine bir an geliyor ki gözümüzdeki perde kalkıyor. Ve her şey dökülmeye başlıyor tek tek... Bu aşamada durup baktığımızda yaşadıklarımızın hepsini aslında daha önceden belirlediğinizi, bildiğinizi ama devam ettiğinizi farkediyorsunuz.

Evet, her şey gözümüzün önünde idi, bizim kör gözümüz görmemişti gerçekleri...

Ahh, Benim hınzır gözlerim ahh..