- Kategori
- Şiir
Acı
Acıyı kabullenemez insan,
Türlü türlü bahaneler bulur acısına,
Gerçek nedenini gizlemeye çalışır her nedense,
Sevdiğini özlemiştir misal,
Ya da işte bir şeyleri özlemiştir,
Söylemez,
Susar,
Başı ağrıyodur en fazla,
Ya da karnı ağrıyodur,
Onlar da havalardandır.
Belli olmuyodur ya havalar,
İşte o yüzden.
Bir haber duyar sevdiğinden.
Ortak tanıdıklar vasıtasıyla, çaktırılmadan alınmış bir bilgidir bu.
Onun da canının sıkkın olduğunu duyar,
Kendine pay çıkarır mesela bundan,
Oysa biten bitmiştir çoktan,
Kalan umuttur sadece.
Bir başka seferde okulda bir sevdiği olduğunu duyar.
Bir başka seferde okulu yaz okuluna uzattığını,
Bir başka seferde sevdiğinden ayrıldığını,
Bir başka seferde okulu bitirdiğini duyar.
Uzar gider.
Ve ihtimaller göz önüne gelir.
Belki bir başka seferde düğün, nişan davetiyesini alacaktır.
Yollar kesişmemektedir,
Kesişmeyecektir de.
Birden bu cümlenin özne kişisinin baş bölgesine bir ağrı saplanır işte şu an.
Ya da karnı da olabilir bu,
Ağrının yerinin hiç önemi yoktur da,
Zamanı biraz tuhaf olmuştur sanki,
Gerçi yok yok o da şeydendir işte.
Havalar kötü ya bu aralar.
İşte o yüzden.
Zaman zaman koştururken bulur kendini,
Terler.
Hayat koşuşturmacasına yetiştirmeye çalışırken kendini.
Zaman zaman durgundur yine böyle,
Çocuk gibi,
Sessiz.
Masum.
Derinden yaşar.
Susar.
Hep susar.
Bir başka tarafındadır o hayatın.
Kendi içinde sessiz dünyasında yaşatmaktadır çocuğu,
Gerçek ise ayrı, apayrı bir taraftadır bu yoldan.
Yollar kesişmemektedir,
Kesişmeyecektir de.
..
© hoPeace
19.08.2009 04:02 / Sakarya
Yorumlarınız için teşekkürler.