Acı

"Ateş düştüğü yeri yakar" derlerya doğru. Düştüğü alanın yeri ve büyüklüğüne göre sadece orası yanar. Ama ne olursa olsun yazık.... Hepimizin yüreği yanmalı ölenler , yaralananlar... Yok mu bunun çıkar yolu ? Nice ocaklar söndü. Nice yavrular sakat kaldı. Nice canlar yandı. Sizleri bilmem ama benim sürekli yüreğim yanıyor , sızlıyor , acıyor.... Nereye kadar? Bu tarz haberleri duyduğum zaman için cız ediyor. Sonra hafiften sıkışmaya başlıyor yüreğim , ardından hüsran mutsuzluk, acı, acı, acı ..

1995-96-97 yıllarını hatırlar mısınız bilmem. Ben çok iyi hatırlıyorum. O yıllarda her gün en az 10 ocak sönüyordu. En az 10 ocak sönüp tekrar alev alıyordu Ve cayır cayır yanıyordu. Ölenler öldürülenler ...

Sonra ne oldu bu millete diye sorar oldum kendime? Bu millet Kurtuluş Savaşını omuz omuza vermemiş miydi? Hep beraber bu ülkeyi savunmamış mıydı? Bu ülke için kanını dökmemiş miydi? Ve alnının akıyla bu savaştan çıkıp ÖZGÜR, HÜR bir CUMHURİYET kurmamış mıydı?

Neyi paylaşamıyoruz? Niye paylaşamıyoruz? Gelin sağduyulu olalım. Elimizi vicdanımıza koyalım. Başkalarının oyununa gelmeyelim. Atatürk " Cumhuriyeti biz kurduk. Onu yükseltecek ve yaşatacak sizlersiniz." dememiş miydi bu gençliğe? (Yanlış hatırlıyorsam bu sözü kusura bakmayın ne olur) . Bunu söylerken DİN , DİL , IRK , MEZHEP , KÜLTÜR , STATÜ ayrımı yapmış mıydı? Yoksa bu toprakları vatan bilen tüm insanlara mı söylemişti.

Tarihten ders almamız umuduyla. Kendinize iyi bakın.