Adagio

Ne zaman bir yerlerden, Tomaso Albinoni'nin "Adagio" adlı eserinin tınıları kulağıma çalınsa, masmavi parlak ve bulutsuz bir gökyüzünde süzülen martılar gelir gözlerimin önüne. Bazen, martıların bedenlerinden ayrılmış özgür ruhlar olduğunu da düşündüğüm olur Adagio'yu dinlerken.

Sanki çağlar ötesinden günümüze ve geleceğe yavaş yol alan uzun bir serüveni anlatır gibidir Adagio. Ara sıra martılar, geçmişi hatırlamak ister gibi yana açılarak geriye doğru süzülürler ki, seyrine doyum olmaz; ve sonra yeniden, kah yükselerek kah alçalarak yollarına devam ederler. Bazen adagio'nun neşeli ve huzur veren tınıları yüreğinizi sarar, yaşam coşkunuzu arttırır; bazen de ardından gelen hüzünlü ezgiler yaşamın bir başka boyutunu da hatırlatır gibidir. Ilık rüzgarlar eşliğinde dağlar, ovalar, nehirler, denizler ve okyanuslar aşılır. Kelimelerle anlatılması pek de mümkün olmayan tam bir özgürlüktür yaşanan.

Hayatın hızla akıp gittiğini, yılların acımasızca tükendiğini düşündüğünüzde, Adagio garip bir çelişki ile, aslında daha vaktinizin ve yaşanacak çok şeyin olduğunu gizliden kulağınıza fısıldar gibidir.

Beethoven'in, Çaykovski'nin re majör senfonileri zaman zaman sizi büyük bir çoşku ile bulutların üzerine fırlatabilir ve kendinizi göklerin, evrenin hakimi gibi hissedebilirsiniz. Ama bir anda tekrar geldiğiniz yere döndürürler sizi, bekler durursunuz yeniden kıvılcımlar, şimşekler çaksın diye. Oysa Adagio ile her zaman uçsuz bucaksız göklerdesinizdir. Ara sıra geriye dönseniz de yine kaldığınız yerden serüveninize devam edersiniz, ezgiler, martılar ve dost rüzgarlar arasında; yavaş yavaş, doya doya....



** Tomaso Albinoni: ( 1671-1750) yılları arasında Venedik'te yaşamış İtalyan besteci ve kemancı.
* Adagio: yavaş tempo

http://www.youtube.com/watch?v=XMbvcp480Y4