Adı bende saklı

Bölünür sancıyla uykular

Sığınak değil en kuytular

Gökte ay ondört ben dolunay

Son hatıramı sinene sar

Bu kadarına razıyım yar

Uzak diyarlarda evli barklı

Mutluluk en çok onun hakkı

Bu yorgun kırık hikayenin ADI BENDE SAKLI.

Kabaca hesapladı. 3 yıl, 11 ay olmuştu… Yani 1430 koca gün... Haber almayalı… Görmeyeli ise bilmiyordu. Onun hesabını tutmamıştı. Başı belki de yoktu, sonu zaten olmadı. Ama keşke başı da olsaydı, sonu da.

Onun duygularından hiç haberi olmadı. Onu beğendiğini bilmedi. Bildirmedi. Çünkü, onun kadar o da zordu. Gururdu işte bu. Çok mu lazımdı? Neden bu konuda ona açılmaktan ya da duygularını belli etmekten çekiniyordu. Bugün yine aynı şekilde mi davranırdı, bilmiyordu… İçindeki ses, cılız da olsa “ evet aynı davranırdın “ diyordu. Bunu yaşamadan bilemezdi ama, belki de uyumlu, mutlu olabilirlerdi. Belki de bugün içinde bulundukları durum gibi, ona açıklamadığı davranış şekillerinden ya da başka nedenlerden dolayı mutsuz ve ayrılmış olabilirlerdi. Kim bilir ? Her şeye rağmen yaşamak, denemek isterdi.

Vuslat olmasa da, sevgisini verebileceği, yaşamını paylaşmayı layık gördüğü birinin var olması da yetiyordu bazen ona… İlişkilerin, evliliklerin bu kadar dejenere olduğu bu dünyada.

Ama, o umutlarıyla yaşamaya devam edecekti…

Evet, umutlarınız hiç eksilmesin…

Sağlıklı ve huzurlu olunuz.