Affetmek

Hatalar hepimiz içindir, hatasız kul olmaz diye çok sevdiğim bir şarkı vardır,

Zaman zaman dinlediğimde beni kendime getirir, hayatım boyunca yaptığım sayısız hata gelir gözümün önüne, bir gülümseme belirir dudaklarımın ucunda,

Kendime mi gülerim yoksa acır mıyım bilmiyorum…

Arkadaşlarıma dostlarıma bilmeden ya da istemeden hatalar yapmışımdır mutlaka,

Şimdi işe yarar mı bilmiyorum ama beni affetmelerini isterim daima…

Bana yapılan hata yok mu, saymakla bitiremem, affetmem söz konusu değil çünkü ben onlara

Hiç kızmadım hiç küsmedim ki affedeyim, kin tutmak huyum değil…

Ama affetmek ve affedilmek gerçekten hayatın en önemli olgularından biridir.

Peki “Affetmek” neden bu kadar önemlidir?

Bir kere hiç lafı dolandırmam gerekeni yazmam lazım; Affetmek erdemdir…

Genel olarak insan kendini küçümseme eğilimindedir. Yaradılışımız nedeniyle kendimizi başkaları ile kıyaslarız, düşünceler ve kurallar ile kendimizi sınırlar, başkaları olmaya çalışırız. Yabancı hayranlığımızın da sebebi genel de budur.

Aldığımız eğitimlerin gördüğümüz aile terbiyesinin ve kendi olma çabamızdaki olumsuzlukların sonucunda “Güvensizlik, kıskançlık, acıma, yalnızlık, güçsüzlük, çaresizlik” gibi duyguları taşımaktan adeta zevk alırız. Bu nedenle, insanoğlu kendini olumsuz düşünceler ve hislerden kurtarmak, kendini özgür bırakmak için gerekli olan bu duyguları iyi anlamak zorundadır.

Çünkü ne düşünürsek onu yaşarız ve hayatımızın içine mıknatıs gibi onu çekeriz. Dedim ya, daha önceleri de defalarca yazdım; “Kendimiz olmak ve kendimiz ile barışık olmak” önemlidir.

Hepimiz içimizdeki en muhteşem duygu, sevgi ile doğarız. Sevginin varlığını doğallığını güzelliğini yaşadığınızda göreceksiniz ki; Affetmek çok büyük bir erdemdir ve olumlu olan her duyguyu hayatımıza sokar.

Affetmediğimiz olaylar sebebiyle kuruntu, kin, kıskançlık, öfke, nefret, güvensizlik duyguları beslenir. Hayatımıza bu duygular egemen olur. Giderek yalnızlaşarak, güvensizlik ve belirli korkuları yaşamaya başlarız. Böylece, zincirleme bir reaksiyon başlar, hayatımızdaki her şey kötüye gider. Oysa geride kalan acılar ile yüzleşmek, insan olarak evrimimizi destekler ve yükler atılır. Şu yadsınamaz bir gerçektir;  Acılar ve kötü tecrübeler, hayatın kılavuzu olarak sadece yön gösterirler. Bütün bunlardan çıkarılması gereken dersler vardır ve çıkarılmıştır.

Öncelikle, kendinizi affedin sonra tanıdığınız tanımadığınız tüm insanları affedin. Affettiğinizde, yaşanan tüm kötü olayları ve acıları unutur, hayata devam edersiniz. Bu eylemi yaptığınızı karşınızdaki bilmeyebilir, ama siz özgür olursunuz. Yapılanları tekrarlamamak, büyüklük göstermek ve sevgiyi hissetmek, insan olarak evrimimizi güçlendiren ve bu hayattaki olgunlaşma ve gelişme dönemi için çok önemlidir.

Affettiğimizde yapılanları düşünmeyiz, üzülmeyiz, olumsuz düşünceler hayatımızdan çıkar. Davranış ve düşüncelerimizde fark olduğu halde, karşımızdaki insan da aynı farklar görülür. Belki söyleyemezler ama pişmanlıklarını üzüntülerini ve ezilmesini gözlerinde görebilirsiniz.

O insanların da evrimleşmesi kaçınılmazdır, duygular karşılıklıdır ve birbirlerini çekerler. Farklılıklar görülür çünkü olumsuz enerji sinyallerimizi artık geriye çekeriz.

Affetmekle aslında kendimize en büyük iyiliği yaparız. Kendimizi huzurlu, mutlu, güvenli, bolluk ve sevgi içinde buluruz.

Lütfen hiç unutmayın ve bunun gerçek olduğunu görün ve kabullenin; “Hayat sevgi üzerine kurulmuş bir düzendir”

Gelin hayattan daha fazla zevk almak kendinizi güvende hissetmek ve mutlu olmak için size karşı yapılan hataların derecesi ne olursa olsun affetmeyi deneyin…

Göreceksiniz ki hayat sizin için daha anlamlı daha yaşanır olmaya başlayacak kendinizle barışık olacak ve gurur duyacaksınız…

Yaşam her şeye kafa takacak her şeye üzülecek her şeye bir kulp bulacak kadar uzun değil dostlar…

Yaşamın içinde en güzel ne varsa sizlerle olsun efendim…

Erdoğan Özgenç