Ağlamak istiyorum, hem de hıçkıra hıçkıra...

Bu sabah kötü uyandım, aslında geceden kötüydüm.

Kabus görmüştüm. Ağlayarak uyandım yine, o kadar bilinç altıma yerleşmişki olan kötü olaylar. Bir türlü kurtulamıyorum etkisinden.

Ağlamak istiyorum, böyle haykırarak..

Sesim kısılana, gözlerim kızarana ve nefes almayacak duruma gelene kadar. O kadar doluyum ki, bulsam şöyle sessiz sakin kimsenin olmadığı bir yer hemen koyuvericem kendimi.

Saatlerce ağlasam anca boşaltırım içimdekileri. Bıktım artık bişeyleri yutmaktan. Sonucundada böyle oluyor işte.

Bilgisayar gibi olsa keşke insan beyni ve kalbi.

Yaşanan kötü şeyleri, kalp acılarını, hüzünleri, kederleri herşeyi Geri dönüşüm kutusuna atsam ordanda bi daha geri dönmeyecek şekilde silsem.

Kısacası format atsam kendime, sadece hatırlamak istedigim güzel şeyler kalsa aklımda.

Windows u yeniden kursam, herşeyimi yeniden yüklesem ne güzel olurdu.

Yeni başlangıçlar, yeni sayfalar...