Ahdım olsun!..

Üf yaa!

Yanarım yanarım da,

hani şöyle yemyeşil bir vadide,

mor salkımlı 

bir akasya ağacının gölgesinde,

koyamadım başımı göğsüne...

Sense, 

şöyle bir Mayıs ikindisinde 

atıp beni atının terkisine 

götürmedin dağlara, tepelere...

                                                        Hadi geç hepsini,

            onca bahar geldi-geçti boynu bükük bir kır çiçeği vermedin ya elime!

                                                          Sonra, 

           bir rakı bardağının buğusunda şarkılara ya da ne bileyim mehtaba, 

                                                           mesela 

                            aya yıldıza da karışmadık-karışamadık değil mi ?

                                                           Ve ben, 

                                 her erguvan zamanı hep böyle kahırlanırım ya...

                                              İşte o yüzden ahdım olsun; 

            seni unutmak için alıp başımı gideceğim-baharı olmayan-bir diyara!

                                                                       ***