Ahlaksız yemekler

Türk mutfağı.

Vallahi Türk Mutfağı gibisi yok. Dünyada birinciyiz deriz hep.

Övünürüz.

Kaçıncı sıradayız?

Bilmiyoruz.

Fransız mutfağında kullanılan, “arpacık soğanı” kadar meşhur değiliz.

Japonların, “suşi” dedikleri çiğ balıketi kadar yol alamadık.

Geleneksel yemeklerimizin isimleri tescil edilecekmiş bundan sonra. Meclise bir kanun tasarısı verilmiş.

Yemek isimleri de, “genel ahlaka” aykırı olamazmış.

Güzel.

Kayıt dışı ekonomi içinde, “kayıt dışı” ahlaksızlık artmışken, yemekleri bari kurtaralım. Fahişeler sokakları arşınlasınlar.

Ağzımızdan, “ahlaksız bir lokma” geçmesin, yeter.

*

Bakın şimdi siz ahlaksız yemek ve tatlı isimlerine.

“Şıllık Tatlısı.”

Nasıl bir tatlı bu ya. Şıllık ne? Kime şıllık denir?

O kadar tatlı varken bir şıllığın yaptığı tatlıya mı kaldık.

Değiştirelim adını. ”Hatun tatlısı” yapalım.

“Dilber Dudağı.”

Hangi dilberin yavrum. Amanin ne güzeeel. Dilber dudağı dudağımda. Mum ışığında. Gitti ulan ahlakımız. Kaldırın len bu bunu. Bu yiyeceği kökten kaldırın.

“Kadın Budu”

Kadın budundan başka isim bulamadınız mı?

Babam soruyor ablama,

“Bu gün ne yemeği yaptınız?”

“Kadın budu köfte baba.”

Baba çıldırır.

Hangi kadının budu ulen, Türkan Şoray’ın mı? “Ya havle vela” kaldırın bu yemeği.

Keh! Keh!

“Vezir Parmağı”

Vezirin hangi parmağı? Orta parmak mı?

“Kol Böreği”

El kol sallama. Alırım havanı.

“Şekerpare”

Güzel isim de. Bir filimde rezil ettik Şekerpareyi. Aydan Şener şekerpare olursa, dedemde yoldan çıkar.

“Terbiyeli Köfte” “Terbiyeli patlıcan” “İmam Bayıldı” “Ali Nazik”

Kimisi doğuştan terbiyeli. Kimisi doğuştan nazik. İmam niye bayılır bilmem ki!

“Patlıcan Oturtma”

Bu patlıcanın bir terbiyesizliği var ki oturmuyor, oturtuyorlar. Godu mu oturturlar işte böyle.

“Meyhane pilavı”

Pilav işte. Yapıverin “Mevlana pilavı”

Yunanlı komşularımıza dikkat edin. Onlar “pilaf” der. Yaparlar bizim pilavı, ”Sokrates Pilafı.”

Sahi “Analı kızlı” diye bir yemek var. Organize bir yemek demek ki. Analı kızlı, damada yüklenme işleri olmasında. Damadı ezmesinler de, analı kızlı.

*

Nerdeyse unutuyordum.

Askerlik yaptığım zaman öğrendim.

Tulumba tatlısının simit gibi yuvarlak olanı var.

Adı da, ”Kerhane Tatlısı”

Talim yapan askerlerin enerji deposu.

Gitti bizim tatlının güzel adı.

*

“Lokum”

Bir Türk tatlısı.

Bir şey övülürken, “lokum gibi” denir.

Bazen de, “ima yapan” zıpırlar vardır.

Elindeki mala, ”lokum gibi yavrum” derken gözü başka yerdedir.

Bir Türk tatlısı daha.

“Baklava.”

Yurt içi yöresel yemeklerin kavgasında hangi ilimize kayıt edilir? Bilemiyorum.

Biz Antep mi? Urfa mı? Derken…

Yine geç kalabiliriz.

Yunanlılar, Rumlar…

“Lokum ve Baklavayı” tırtıklayıp, bizim dememişler miydi?

Biz bazı şeylerin ayrıntısı ile uğraşırken, bazı şeyleri elimizden kaptırmıyor muyuz?

Sonrada, bağırıp dövünmüyor muyuz?

Haksız mıyım?