Aidiyet Var, İçtenlik, Lay Lay Lom ve Evet

Karam kucağımda uyurken yazıyorum bu yazıyı, aylar sonra; evin en küçük bireyi, panter kedimiz Karam; iyi uykular.

Şarkıcı kız okuldayken, tiyatrocu, voleybolcu, darbukacı; yazıyorum ve bütün yaşanmışlıklara, yaşanacaklara selam çakıyorum.

İzmir buradaysa, İstanbul da orada; oradaki yıllara da, geçmişte kalan; ama bugünle tekrarlanan her anıya sımsıcak alkışlar sunuyorum içimden.

Seviyorum kedi sıcaklığı kucağımdayken hayatı.

Araba yakışıyor ona, yol gitmek, kızdı mı tam kızmak; lakin ona en çok sevmek yakışıyor, dolu dolu sevmek, bütün has şairlerden öte; yanında mini gülücük bile olmak yetiyor bana, küçük bir çiçek.

Uçuyorum, bu sıralar çok uçuyorum, gerçek hayal, konuyorum tüm sevdiklerimin dünyasına, var yok ve sesleniyorum, ses alıyorum; daha daha daha kanatlanıyorum; bu kadar mavi, bu kadar mavi; ne güzel şey güzelde kalarak yaşamak!

Yol arasındayım. Beklemekteyim. Beklerken yazmaktayım. Karam uyuyor kucağımda. Darbuka çalıyor güzellik, sohbette ilk güzelliğim ve ben o tavla partisini hayal ediyorum, en harika yenilgimi, yenilirken duyduğum o beni.

1. Not: Hiçbir şey boşuna değil, işte bu an bile, bu yazış, bu uyuyuş ve ...

2. Not:

Aile olmak

iyi uykular Karam

iyi çalışlar darbukacı

şarkıcı hey tiyatrocu

voleybolcu

iyi sohbetler

iyi dokunuşlar

vay İzmir

hey gidi hey İstanbul

ailem

bu var oluş bizle güzel

bizde güzel.

Ş.Y.