Aidiyetin dayanılmaz bunalımı ve modernizm - I

Üç dört yaşlarında bir çocuğu olan bir arkadaşım anlatmıştı. Bir günlüğüne şehir dışına çıkmaları gerektiğinde çocuklarını büyükannesinden birine bırakıyorlar. Dönüşlerinde eve geldikleri akşam çocukları hiç yapmadığı şekilde arka odalardan birine gitmek istemiyor. Bir süre sonra gerçek anlaşılıyor tabiî ki, yaşlı büyükanne çocuğun arka odalara gitmemesi için onu korkutacağı bir formül buluyor.

- O tarafa geçme çocuğum, orada öcü var.

O yaşa kadar bu korkulardan uzak yetiştirdikleri bir çocuğun inanılmaz kısa sürede kazandığı bu korku arkadaşımı şok ediyor. Onunla konunun çözümü için sürekli konuştuk. Bunları burada sıralayarak sıralı düzenleri bozmak yerine bazı ana başlıklar üzerinde durmak istiyorum.

Konu edilen korku basit bir şey değil. Büyüklerin yaşlılıktan veya kendilerince herhangi bir sebepten çocuklarınıza kurduğu bu korku tuzağı başka birikimlerle birlikte geleceğimizi ve kaderimizi oluşturuyor. Birçok kişi de aman canım ne olacak geçer diyerek konuyu geçiştiriyor.

Ebeveynler, çocuk büyütülme modelinin dışında kalmak istemiyorlar. Bunu da bildikleri gibi ve uzun vadede zarar vererek bile olsa gerçekleştirebiliyorlar. Gerekirse anne babaya savaş bile açabiliyorlar. Böylece merkezi oldukları bir imparatorluğun devamlılığını sağlayabileceklerini düşünüyorlar.

Alanını koruyamayacak zayıflıkta anne ve baba, zorunluluk durumları da eklenince ebeveynlerin, yeni yetişen çocuklar üzerinde uzun vadede kalıcı etki bırakan eski gen alışkanlıklarının sürmesine aynı deneyimlerin gereksiz tekrarına yol açıyor.

Çözüm var mı? Bir kere bu bir sorun mu sorusunun üzerinde durmak gerektiğini düşünüyorum.

Beni eski alışkanlıklara bağlı öğütlerin bile çocuklara verilmesine karşıyım. Her çocuk kendi deneyim sürecinde keşiflerinde özgür olabilmeli. Kendine ait bir alanda rahat ve deneyime açık olmalı.

Ona verilebilecek tavsiyelerde ayrıntı yerine genel prensipler üzerinde durmanın bir yararı olabilir. Şöyle genel bir tavsiyenin günümüzde geçerliliğini yitirdiğini görüyorum.

- Çocuğum, büyüklerini daima dinle ve saygılı ol!

Bu tavsiye yerine günümüzde;

- Çocuğum, büyük ve küçük ayrımı yapmadan herkesi dikkatlice dinle ve saygılı ol ama hemen inanma. Bir büyüğe sadece büyük diye inanmak sana zarar verebilir. Büyük aynı zamanda gitmekte ve yitmekte olandır. Asıl doğru senin içinde, çünkü sen geleceksin.

Ailenizin ebeveynle ilişkilerinde atacağınız adım onların deneyimlerini yaşayarak bu dünyadan daha mutlu ayrılmalarını sağlar. Onları üzmemek, kırmamak adına geciktirdiğiniz bütün paylaşımlar deneyim eksikliği olarak gelecek kuşaklara kalır.

Sevgi, ayrı bir şeydir. Bir şeyin gereğini yerine getirmek sevgisizlik anlamına gelmez. Belki daha çok sorumluluk ve kararlılık gerektirdiği için daha değerli bile olabilir.

Sonsöz:

Modern çağda ebeveynleriniz için çocuk ve eşlerinizi kırmayın. Eşinizden boşanmak yerine ebeveynlerinizden boşanmayı, birey olmayı, özgür olmayı ve daima sevmeyi deneyin.