Aile Ağacı

Zordur aile olmak, aile kalabilmek aileyi koruyabilmek, kıymet bilmek kıymet vermek, saygı duymak saygıyı öğretmek, her şeyden önce aynı kandan aynı candan aynı soydan deyip karşılıksız çıkarsız sevmek çok önemlidir.

Ne zaman anneniz veya özellikle babanız hayatınızdan istemeseniz de çıkıp gittiğinde işte aile nedir kardeş nedir abla ağabey yeğen dayı amca hala teyze nedir o zaman anlamaya başlıyorsunuz.

Ağabey (halkın tabiri ile abi) isterim, babanız gittiğinde ailenizi yürekten kucaklayan tüm aile bireylerine varlığını hissettiren güven veren sevgi saygı aşılayan, baba yarısı.

Zor zamanlar da tutacak yere düştüğünüzde kaldıracak  “el” aramak zordur, o “el” en yakınınız ağabeyiniz değilse nedir aile içinde, kime güveneceksiniz kimden yardım isteyecek bel bağlayacak hatta omuzuna kafanızı dayayıp ağlayacaksınız ki.

Dostunuz arkadaşınızla bir yere kadardır, söyleyemeyeceğiniz paylaşamayacağınız, zor zamanlarınızda isteyemeyeceğiniz yardım dilekte bulunamayacağınız öyle çok durumlar var ki. Kime gideceksiniz gitmelisiniz bu zamanlarda, tabi ki baba yarısına yani ağabeyinize...

Ablanız mı var, ana yarısıdır hepsi kime gideceksiniz, kime derdinizi, karınızla kızınızla sorunlarınızı aktarabilirsiniz ki, derdini dinleyecek kaç kişi vardır hayatınızda ablanızdan başka. Dedim ya gerçekten “ana” yarısıdır, üstelik hemen her yaşınızda sağken babanızla aranızdaki tek bağdır çoğunlukla…

Aile ağacınızın en önemli iki dalı ablanız ve ağabeyiniz, arkanızda olduğunu bildiğinizde içinize huzur veren güven telkin eden iki kocaman dal…

Kız kardeşiniz mi erkek kardeşiniz mi var, sizden küçük canınızdır kolunuz kanadınızdır, üzerine titrediğiniz saçının bir tek teline bile zarar gelmesin diye üzerine titrediğiniz, sırdaşınız dert ortağınızdır onlar. Hatta benim en büyük suç ortağımdır kız kardeşim Melahat, babam futbolcu olmamı istemezdi, futbol ayakkabılarımı saklar bana babamın görmez tarafından verir ben öyle çıkardım maçlara. Onu çok severdi babam onun sayesinde çok dayaktan kurtuldum ben.

Aile olmak aile kurmak ne kadar önemlidir bizim Türk toplumunda. Elbette birçok ülkede dinde de önemlidir ama bizim inanışımıza göre aile “kutsal” bir topluluktur. Aile bireyleri tek başlarına değildir, bugün oldukları yerlerden başka yuvalara uçmaktalar dallanıp budaklanmakta yeni yeni aile ağaçları oluşturmaktadırlar. Bu demek değildir ki yeni kurduğun aile ağacı bir diğer yani çınar olan aile ağacı unuttursun. Ne kadar uzakta olursanız olun unutmak unutturmak doğru mudur?  Eskilerin tabiri var “aslını inkâr eden haramzadedir” diye…

Aile ağacını korumak herkesin görevidir, ağacı meydana getiren dalların ana görevi sonradan çıkan dalları filizleri korumak ve onlara kendilerinden önce gelenleri kendilerine katılacakları tanıtmak sevdirmek sahip çıkartmaktır.

Hatalar vefasızlıklar insanlığın baş belasıdır, aile demek bunları bertaraf edebilmek yok saymak varlığını korumak veya devam ettirebilmektir. Küsmek darılmak, yok saymak büyük bir saygısızlıktır.

Ağabeyler olmalı; Koruma görevlerinin yansıra dalların tamamını kucaklamayı becerebilmelidir ki kendinde sonra gelen ağabeylerde aynısı yapabilsin diye. Kendi çocuklarına ailesindeki bir tek ferdinden utanmadan kardeşlerini ana babasını anlatmalıdır, saygı duyulmasını sevgilerini kazanmalarını sağlamalıdır. Çocukları amcalarını halalarını tanımalıdır, sahip çıkmalı benimsemelidir. Kendi çocuklarına gururla anlatmalıdır.

Ablalar olmalı; Gelin gittiklerine kendi ana babasını kardeşlerini ağabeylerini yeğenlerini tanıtabilmeli anlatabilmeli arkasında dağ gibi durduklarını gösterebilmelidir. Evet, baba ocağından koca kucağına gidilir ama ana babayı kardeşi unutacaksınız yok sayacaksınız diye bir aile kavramı mı var ben bilmiyorum. Kendi çocuklarına kardeşlerini de keza. Onlarda onların çocukları yani torunları da tanımalıdır kendi ailesinin büyükten küçüğe kimi varsa sevdirmeli saygı duydurmalıdır. Zorunludur aile ağacının devamlılığı saygınlığı için.

Kız veya erkek kardeşiniz mi var; önce kendi size saygı sevgi duymalıdır sonra kendi çocuklarına tüm aile gibi sizi de yakından tanıtmalı sevdirmeli saygı duymalarını sağlamalı ve onlara güven vermelerini güven duymalarının yolunu mutlaka göstermelidir.

Bakın aile ağacı kolay kolay oluşmuyor. Ağacın dalları bir bir kırılıyor, sonsuzluğa gönderiyoruz aile ağacımızın ana dallarını, hayat böyle, yerine elbette bir şekilde yeni filizler yeni dallar çıkıyor. Ama eğer ağacınız küçücük bir rüzgârda yıkılacak hale geliyorsa kimse kusura bakmasın o ağacın adı aile ağacı falan değil kargaların gagalarında taşırken kayaların arasında düşürdükleri çekirdeklerden çıkan ağaçlardan başka bir şey değildir. Yani kimin ne olduğu bilinmeyen kimin ne zaman nasıl ziyaret edeceği belli olmayan bir aile ağacı gibi…

Ağacın her dalı her meyvesi gurur duymalıdır hem kendisinden öncekilerle hem kendisinden sonra gelenlerle. Utanmamalı hatta hiç unutmamalı yaşanan ne kadar büyük olumsuzluklar haksızlıklar olursa olsun bir tek kişiyi bile unutmamalıdır.

Rahmetli babam yani bizim aile ağacımızın en büyük dalı hatta temeli derdi ki “oğlum özür dilemekle ağız kirlenmez affetmekle değerin yere düşmez, hata yapanı küçük görmekle aşağılamakla asla düzelmez” derdi.

Bugünkü aile ağacımıza ve ne yazık ki etrafımızdaki ağaçlara bakınca galiba biz bir yerde hata yaptık dallarımız kırılmış bizler kopmuşuz rüzgârın çıkmasına bile gerek kalmamış yıkılmışız, diye düşünüyorum. Tanımak mı istemiyorlar tanıtmalıydık sevmiyorlar mı sevdirmeliydik aramıyorlar mı aratmalıydık unutmak mı istiyorlar unutturmamalıydık her güçlü dal ne için vardır, sağlam durmak ayakta kalabilmek için.

Kin ve nefretin amaç gösterildiği bu zamanda aile mevhumunun bu denli yok sayılması ne acıdır değil mi? Bugün kendi ailemizden gördüklerimiz yaşadıklarımız bizi aile ağacının varlığından kuşku duyacak hale getirmişse aile ağacının dalları kendilerine düşenleri benimsememişse galiba biz yok olmaya mahkûmuz.

Haksızlık etmeyelim, bazı aileler de var her hafta sonu mutlaka bir araya geliyor, sorunları tartışıyor çözüm üretiyorlar, seviniyor üzülüyorlar uzak yakın fark etmiyor gelemedi ise arıyorlar, neşe muhabbet içinde evlerine dönüyorlar. Ailenin her ferdi yaşlı genç herkes birbirini tanıyor gıpta ediyorum.

Dedim ya ailenin önemi ağabeyin ablanın varlığı gücü ihtişamı anne ve babanızı kaybetmişseniz ortaya çıkıyor.

Umarım hiç kimsenin aile ağacının dibine hatta köküne böylesine ağır tesirli bomba-dinamit koyan ağabeyi ablası kardeşleri ve yeğenleri yoktur. Varsa hayat çekilmez olurdu herhalde. Çünkü benim ailem birbirine öylesine düşkün öylesine güçlü bağlarla bağlı bir ailedir ki ben hepsiyle tek tek gurur duyar sever saygı duyarım.

Herkese iyi veya kötü kim olursa olsun aile bireylerine sahip çıkmayı tavsiye ediyorum. “Et tırnaktan ayrılmaz” der atalarımız, boşa değil.

Yine rahmetli babam Genç İbrahim’in bir lafı ile yazımı bağlayayım” Gerektiği gibi budanmayan ağacın meyvesi olmaz, yeterince sulanmayan ağacın meyvesi de yenmez” derdi.

Bilmem anlatabildim mi?

Erdoğan Özgenç