Akıl oyunları

Akıl Oyunları, avlar, avcılar! Biliyor musunuz ipleriniz kimin veya kimlerin ellerinde. Bizler seçtiğimiz kaderleri mi yaşarız yoksa seçilmiş rollerimizi mi oynarız? Bu göreceli kavram ışığında, uyuduğumuz zaman mı uyanık olduğumuz zaman mı gerçek? Rüyada iken gerçekler rüya olmuyor mu? Aslında her iki halde de biz değil miyiz. Sadece rüyada iken daha özgürüz. Yapamama, yargılama, yargılanma ihtimalin yok.

Kızgınlıklar, öfke. sevgi, şefkat, ilgi veya hırçınlık, iyi veya kötü duygular, bilincimizde ve düşüncelerimizde hareket halindedir. Hissettiklerimiz düşüncelerimize yön veriyorsa, hislerimize kim yön veriyor.? Yoksa bizim hatırlamadığımız 0-6 yaş arasındaki duygular ana harcımızı mı oluşturuyor, ya da o meşhur genlerimiz mi etken veya hepsinin bir araya gelmesi mi kimbilir, belki de en anlaşılmaya yakın cevap bu.

Rollerimizin büyüklüğüne küçüklüğüne kendi çapımız karar veriyor. Sadece bununla kalmıyor, oyunun hakkını veremezsen oyunun dışına atılabilirsin. Bizi insan yapan belki de en önemli şey olaylara sevgi ve anlam yüklemek. Kendimize biçtiğimiz roller kadar onu yansıtma biçimi de önemli. hayatta kalite ve başarıyı yakalamış insanlarda sevgi ve huzurun mayalarında daha fazla olduğunu hissediyorum. Ya da böyle düşünmek bana iyi geliyor olabilir...