Aklımın iplerini kaçırdım...

Darmadağınım...Aklım ipleri baloncunun elinden kaçmış oraya buraya savrulan yüzlerce balon gibi gökyüzünde dağılıp gidiyor bense bununla hiç ilgilenmeyen kafasını kaldırıp birini bile takip etmeyen boş boş etrafı seyreden baloncu gibiyim sanki o balonlar benim değil...

Kendimi markeliyorum... Marke eden oyuncu rol sahibi oyuncunun repliklerini bilmez, trafiğini giriş çıkışını bilmez bilmek zorunda da değildir... Sadece o prova süresince oyunun genel akışı bozulmasın diye onun yerine varolur oyunda... Öyleyim... Kendimi markeliyorum... Kesinlikle hakim değilim oyuna ve rolüme...

Dünyayla aramda bir sis perdesi var olan bitenler bana gecikmeli olarak intikal ediyor üstelik hiç bir etki yapmıyor, ilgimi de çekmiyor...

Geçecek biliyorum... Belki bu kez kalıcıdır geçici değil belki bundan sonra böyle bir insan olurum dediğim de bile geçiyor... Bu da geçecek... Umarım kafamı kaldırdığımda balonlarımın hepsi gözden kaybolmuş olmaz demekten başka bişey gelmiyor aklıma...

(Marke etmek : Tiyatroda bir rolü esas sahibinin değil de, geçici olarak bir başkasının canlandırması durumunda rolü geçici olarak canlandıran kişinin yapmış olduğu iş. Genellikle prova aşamasında karşımıza çıkar. Markelemek diye de geçer. (sozluk.sourtimes.org))...