Ali Sami Yen'de ışıklar sönmez!

Bu gece son gece Ali Sami Yen'de
Son defa burdayız el ele
Yuvadan uçuyor Cim Bom bu gece

Bu gece veda ediyoruz evimize
Hep yaşayacak kalplerde
Zaferlerle dolu kırk yedi sene

Biz burda güldük, burda ağladık
Bu sahada bir tarih yazdık
Yer gök sarı kırmızıydı
Tek yürek olduk dalgalandık

Hoşçakal deme vakti geldi
Çok şey borçluyuz Ali Sami Yen'e
Galatasaray efsanesi
Yaşayacak her zaman her yerde

Anladım ki Cim Bom'um hiç kimse sen değil
Hiç kimse senin gibi canımdan öte can değil
Anladım ki Aslan'ım hiç kimse sen değil
Hiç kimse senin kadar umuduma yol değil

Anladım ki Cim Bom'um hiç kimse sen değil
Hiç kimse senin gibi canımdan öte can değil
Anladım ki Aslan'ım hiç kimse sen değil
Hiç kimse senin kadar şanlı şerefli değil...

İşte bu şarkıyla bu akşam mabedimize, 47 yıllık, içinde birçok anı barındıran stada veda ettik... Kolay mı sanarsınız? Ne Milan'lar, Manchester'lar, Neuchatel'ler devrildi bu stadda... Burayı bırakmak, buradan taşınmak, buranın yıkılmasına göz yummak kolay mı sanarsınız? Galatasaraylıların eviydi burası... Burada ağladılar, burada güldüler...

Ali Sami Yen Stadı, hayatımın tam ortası
Nice şampiyonlukların, zaferlerin mekanı...
Her köşende bir anım var, hüzünler ve mutluluklar
Gözümde yaş kalbimde sızı, zaman ayrılık zamanı...

İşte taraftar böyle ifade etmeye çalıştı duygularını. Haftalardır bu tezahürat vardı tüm Cimbomluların dilinde, haykırıyorlardı... Aslantepe için herkes heyecanlıydı, fakat bu unutturur muydu Sami Yen'i terk etmenin acısını? Kim isterdi buranın yıkılmasını? "Anılar yaşatacak seni" diyor pankartlar... Unutulur mu bu sahadan geçen Tanjular, Prekaziler, Metinler, Hagiler, Tugaylar, Taffareller ve daha nicesi... Her taraftarın kalbi Mecidiyeköy'de kalacak yine. Bu stad yıkılsa ne olur ki? Oraya gidebilen, gidemeyen fakat o atmosferi öyle ya da böyle yaşayan herkes bıraktı yüreğini ASY'ye...

Hani sevdiğiniz birisiyle mutluluğunuzu paylaşmanız ya da sarılıp ağlamanız gibi... Ali Sami Yen'de birbirini tanıyan tanımayan herkes yaptı bütün bunları... Çevresinde kimse yoksa koltuklarla, stadla paylaştı belki de... Karıncaezmezler, Alpaslanlar ve daha binlerce taraftar buraya canını verdi... Kendini buraya adadı...

Bu akşam veda vaktiydi. Galatasaray, güzel bir veda programının ardından Beypazarı'yla karşılaştı. Güzel bir maçtı diyebiliriz, Galatasaray ilk yarı pek kendini gösteremese de ikinci yarı atak oynadı ve Sami Yen'e hak ettiği gibi veda etti... Servet, Kaptan Arda ve Kazım attı golleri. Culio, enfesti. Bu akşam sahada futboldan çok daha fazlası vardı. Transfer vardı biraz. Futbol olarak bakarsak yeni transferleri takdir etmek gerçekten mümkün. Hak ettiler çünkü, canla başla çalıştılar. Formayı terleten herkesi tebrik ediyorum...

Arda... Tugay... Ali Kırca... Sizi gördükçe biz de duygulandık. Ali Kırca'nın şiirini duyunca hangimizin tüyleri diken diken olmadı ki? "Unutmadım" şarkısını duyunca... Arda ve Tugay'ı ağlarken görünce... Şimdi anlayabiliyor musunuz bu stadın bizim için ifade ettiklerini? İnsan doğup büyüdüğü yeri kolay terk edemiyor işte...

Ali Sami Yen bir stad değildi Galatasaraylılar için. Çok daha fazlasıydı... Ali Sami Yen'de ışıklar sönmez!