Anadilde Eğitim ve Empati..

Bugünlerde, Anadilde Eğitim tartışması yapılıyor...

İki dil bir bavul filmini henüz izlemedim...

Güneydoğu Anadolu Bölgemizde öğretmenlik yapanların yaşadıkları üç aşağı beş yukarı bu filmin konusuna benziyor.

Güneydoğu Anadolu Bölgesinde ben de beş yıl öğretmen olarak görev yaptım...

Daha sonraki yıllarda da, Almanya’da Türk Dili ve Kültürü Dersleri öğretmeni olarak görev yaptım...

Önce batıdan yani Avrupa’dan başlamak istiyorum...

Almanya’da çok sayıda vatandaşımız yaşıyor. Bu vatandaşlarımızın içinde Kürt vatandaşlarımızın sayısı da oldukça fazladır.

Almanya’da bazı eyaletler okullarının bünyesinde maaşlarını kendilerinin verdiği Türk öğretmenler vasıtasıyla “Türk Dili ve Kültürü Dersleri” verilmesine olanak sağlıyorlar... Eyaletler, Türkiye’den gönderilen öğretmenlerin yanında kendi görevlendirdikleri öğretmenlere de bu konuda görev veriyorlar... Bazı eyaletler de Türkiye’den gönderilen öğretmenlerin ücretini karşılamıyorlar, Türkiye’nin karşılamasını istiyorlar...

Bu derslerin verilişinde eyaletlere göre farklı uygulamalar yapabiliyorlar... Bazı eyaletler dersleri sistemlerinin içine alırken, bazı eyaletler de öğleden sonra boş kalan sınıflarında bu derslerin verilmesine olanak sağlıyorlar...

Çalıştığım eyalette üç okulda derslere giriyordum. Okulun biri sitemin içindeydi, öğleden önce ilkokul düzeyindeki okulda Türk öğrenciler haftada üçer ders saatı olmak üzere Türkçe sınıfına geliyorlardı... Sistemin biraz dışında gibi olan iki okulda da öğleden sonra boşalan Alman sınıflarında Türk öğrencilerine kurs niteliğinde ders veriyordum. Öğleden sonraları koskoca okul bize kalıyordu... Sınıfın birinde de Arap öğrenciler, Arap öğretmenlerinden ders alıyorlardı...

Derslerime katılan çok sayıda Kürt öğrencim vardı...

Türkiye’den gönderilen biz öğretmenler haftada bir gün toplanıyor, sorunları konuşuyorduk...

Toplantının birinde öğretmen arkadaşın biri çok öfkeli ve sinirliydi... Öğleden sonra gittiği okulun bir sınıfında da “Kürtçe Dil ” eğitimi" verilmeye başlanmıştı...Bizde bu duruma çok şaşırmıştık... Eyaletin tutumunu eleştirmiş, Türklere karşı düşmanlık yaptıklarını düşünmüştük... Daha sonraki yıllarda eyalette Kürtçe eğitim veren okul sayısı dörde çıkmıştı... Düşünün ki, öğleden sonra boş olan Alman sınıfları, Türkçe, Arapça, Kürtçe ve diğer dillerin öğretilmesi için kullanılıyordu... Eyalet bu konuda her türlü desteği veriyordu...

Anadil ne olursa olsun çok önemlidir... Anadillerini unutan uluslar, ulus olma özelliklerini de yitirirler...

Dün karşı olduğumuz Kürtçe anadille eğitime bugün iyimser ve olumlu bir açıdan bakmaktayız...

Kendimizin “Kürt” olduğunu düşünelim. Kendimizi Kürt çocuğunun yerine koyalım... Empati yaptığımız zaman sorunun çözümüne daha yakın oluruz...

Güneydoğu Anadolu’muzun köylerinde beş yıl öğretmenliğimde karşılaştığım sorunlarla şimdi de meslektaşlarım karşılaşıyor...

Türkçe öğretebilmek için öğretmenlerin önce Kürtçe öğrenmeleri gerekiyor... Birinci sınıfa gelen öğrenciler ister istemez size Kürtçe’yi biraz da olsa öğretiyorlar... Çocukların ne kadar zorluk çektiklerini bir düşünün... Türkçeyi öğrenebilmek ve sınavlarda Anadili Türkçe olan öğrencilerde sınavlarda yarışmalarının zorluklarını ve adaletsizliğini de bir düşünün...

Kısacası empati yapabilirsek çoğu sorunu kardeşçe çözebiliriz... Yaşam ve empati bize çok şeyler öğretiyor...

Dün şiddetle karşı olduğumuz konulara empati yaparak daha ılımlı yaklaşabiliyoruz...

Empatisiz kalmayalım diyorum...